Kino Młoda Gwardia w Łodzi
 Budynek kina Młoda Gwardia w 2014 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Ukończenie budowy |
1908 |
| Ważniejsze przebudowy |
1930 |
| Pierwszy właściciel |
Julian Szrojt |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°46′13,6″N 19°27′18,8″E/51,770444 19,455222
| |
Kino Młoda Gwardia – kino w Łodzi przy ulicy Zielonej 2 (później Zielona 4), działające w latach 1908–1992. Od początku swojego funkcjonowania nosiło również nazwy: Bio-Express, Sfinks, Admiral, Corso oraz Hel.
Historia[edytuj | edytuj kod]
28 października 1908 otwarto w Łodzi kino Bio-Express. Właścicielem był Julian Szrojt, krewny Juliana Tuwima. Budynek został specjalnie zaprojektowany na potrzeby kina – był trzecim takim miejscem w Łodzi. W części frontowej budynku znajdowały się kasy oraz poczekalnia, a nad nimi umieszczono kabinę projekcyjną. W sali znajdowało się 270 miejsc. Pomieszczenia były dobrze wentylowane i wyposażone w sprzęt gaśniczy[1]. W kinie pokazano jedną z pierwszych filmowych aktualności o Łodzi pt. Wielki pożar fabryki Zilkego z udziałem wszystkich oddziałów Straży Ogniowej Ochotniczej, Scheiblera, Poznańskiego, Leonharda i miejskiej[2].
Gdy wybuchła I wojna światowa kino musiało (pod nowym kierownictwem i z nową nazwą Sfinks) tymczasowo przekształcić się w teatr ze względu na słabe wyniki finansowe. W 1916 roku kino zostało wyremontowane i funkcjonowało od tej pory pod nazwą Admiral[1].
W roku 1930 dokonano gruntownej przebudowy budynku kina. Zmieniono nazwę na Corso. Rozbudowano kabinę projekcyjną oraz salę, która mieściła od tej pory 480 foteli. W 1931 zamontowano też aparaturę firmy Siemens umożliwiającą odtwarzanie filmów dźwiękowych[1]. W czasie II wojny światowej kino działało pod niemieckim kierownictwem, wciąż pod tą samą nazwą[3].
Po wojnie w miejscu Corso powstało młodzieżowe kino Hel, przemianowane po kilku latach na Młoda Gwardia. Dobudowano wówczas poczekalnię oraz kasy. W połowie lat 60. zmodernizowano kino pod względe technicznym poprzez wymianę przedwojennych projektorów na nowe Prexer AP-5. Młoda Gwardia była kinem o niskim standardzie, a widzowie oceniali je często jako obskurne. Jak wspomina właściciel kina Tomi w Pabianicach, Tomasz Chmielewski, w kinie okna były zawsze brudne, krzesła były zniszczone i skrzypiące, a toalety nie były czyszczone. Mimo to, dobre położenie (blisko centrum i ulicy Piotrkowskiej) oraz niskie ceny biletów gwarantowały mu wysoką frekwencję, szczególnie wśród młodej widowni[1].
Kino zostało zamknięte w roku 1992 z powodu złego stanu technicznego oraz braku rentowności. Później w tym budynku działał sklep spożywczy (do 2001 roku), a następnie drogeria sieci Rossmann[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Anna Michalska, Michał Koliński, Piotr Kulesza, Łódzkie kina: od Bałtyku do Tatr, wyd. 1, Łódź 2015, s. 157-158, ISBN 978-83-7729-229-7, OCLC 943687743.
- ↑ Szlak dziedzictwa filmowego Łodzi [online], www.filmowalodz.pl [dostęp 2018-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-29].
- ↑ Gordon J. Horwitz, Ghettostadt, Harvard University Press, 2009, s. 303, ISBN 978-0-674-03879-0 [dostęp 2018-04-01] (ang.).