Klasztor klaretynów w Krzydlinie Małej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klasztor oo. klaretynów
w Krzydlinie Małej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Krzydlina Mała

Kościół

Kościół katolicki

Rodzaj klasztoru

Przeorat

Właściciel

klaretyni

Typ zakonu

męski

Obiekty sakralne
kościół parafialny

pw. św. Michała Archanioła

Styl

barok

Materiał budowlany

cegła

Data budowy

1700, XX w.

Data reaktywacji

1986

Położenie na mapie gminy Wołów
Mapa konturowa gminy Wołów, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Klasztor klaretynów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Klasztor klaretynów”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Klasztor klaretynów”
Położenie na mapie powiatu wołowskiego
Mapa konturowa powiatu wołowskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Klasztor klaretynów”
Ziemia51°17′55″N 16°32′24″E/51,298556 16,539961

Klasztor oo. klaretynów w Krzydlinie Małej, składa się z Domu Zakonnego z Nowicjatem, Centrum Spotkań i Dialogu oraz Domu Rekolekcyjnego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIII w. książę Henryk Brodaty osadził we wsi Kanoników Regularnych św. Augustyna. Własność tego zakonu została potwierdzona w 1250 r. bullą papieską papieża Innocentego III. Klasztor działał do 1810 r., kiedy Królestwo Prus sekularyzowało klasztor krzydliński i zlikwidowało również tutejsze probostwo[1].

Reaktywacja krzydlińskiego klasztoru nastąpiła w drugiej połowie XX w. Pod koniec lat 1970., w związku z szybko wzrastającą liczbą klaretynów w Polsce, zakon objął parafię w Krzydlinie Małej z celem utworzeniu tu Klaretyńskiego Centrum Duchowości. W 1978 r. rozpoczęto remont zabytkowej plebanii z ok. 1700 r. (miała się stać domem zakonnym oraz siedzibą nowicjatu). Rozpoczęto także budowę nowego domu rekolekcyjnego oraz nowej plebanii wraz z budynkami gospodarczymi. Autorem projektu był Zenon Nasterski, wrocławski architekt i autor wielu współczesnych budowli sakralnych. Prace remontowo-budowlane trwały do sierpnia 1985 r., a rok później oficjalnie erygowano Dom Zakonny (Nowicjacki)[2].

Następnie zakon w coraz większym stopniu koncentrował się na rekolekcjach i tworzeniu w tym celu miejsca spotkań dla różnych grup, nie tylko religijnych, ale także społecznych, szkolnych i zawodowych. Z tego powodu Klaretyńskie Centrum Duchowości zamieniło się w 2009 r. w Centrum Spotkań i Dialogu (pełna nazwa: Fundacja Centrum Spotkań i Dialogu Misjonarze Klaretyni). Klasztor w Krzydlinie pozostaje ważnym miejscem dla zakonu (odbywają się tu np. rekolekcje przed ślubami zakonnymi, rekolekcje powołaniowe, rekolekcje dla kapłanów i braci zakonnych, zjazdy i konferencje prowincjalne i generalne, a także kapituły prowincjalne), jest również otwarty dla wszystkich grup i osób oraz prowadzi współpracę z wieloma lokalnymi i regionalnymi partnerami[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Centrum Spotkań i Dialogu: Historycznie. [dostęp 2016-12-18].
  2. a b Centrum Spotkań i Dialogu: Klaretyni w Krzydlinie Małej. [dostęp 2016-12-19].