Koń jomudzki
Koń jomudzki – starożytna rasa konia wywodząca się od koni turkmeńskich, blisko spokrewniona z rasą achał-tekińską.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wywodzi się z Turkiestanu. Podczas najazdów mongolskich za Tamerlana trafiło do niego pięć tysięcy klaczy arabskich. Wpłynęło to znacznie na wygląd rasy W XIV wieku rasa podzieliła się na trzy różne typy. Jest do dziś hodowana na tych samych rejonach, co koń achał-tekiński[1].
Pokrój[edytuj | edytuj kod]
Konie tej rasy są silne, dobrze zbudowane, wyróżniają się wytrzymałością i szybkością. Mają delikatne głowy, dłuższe niż u koni achał-tekińskich. Mają one delikatnie wklęsły profil. Posiada dość duże kopyta. Wysokość w kłębie wynosi ok. 154cm dla ogierów i 152cm dla klaczy. Obwód klatki piersiowej to ok. 162cm dla ogierów i 168cm dla klaczy.
Rasa posiada trzy typy. Największy typ jest najbardziej zbliżony wyglądem do koni achał-tekińskich, zaś najmniejszy do koni czystej krwi arabskiej[1].
Umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Najczęściej spotykana jest maść siwa, rzadziej kasztanowata lub gniada. Dopuszczane są jednak wszystkie jednolite maści.
Użytkowanie[edytuj | edytuj kod]
Jest doskonale przystosowany do poruszania się po nieprzyjaznym terenie, dlatego dobrze sprawdza się jako koń do rajdów długodystansowych. Wykorzystuje się go także w ujeżdżeniu i skokach[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Helena Kholova, Konie, Delta, 1996, s. 102, ISBN 83-7175-116-8.