Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Pogwizdowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza
I-3-37/47 z 29.09.1947 oraz 294 z 31.08.1971
Kościół parafialny
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Pogwizdów

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Pogwizdowie

Wezwanie

Święty Szymon i Święty Juda Tadeusz

Wspomnienie liturgiczne

28 października

Położenie na mapie gminy wiejskiej Bochnia
Mapa konturowa gminy wiejskiej Bochnia, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza”
Położenie na mapie powiatu bocheńskiego
Mapa konturowa powiatu bocheńskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza”
Ziemia49°55′15,312″N 20°24′04,391″E/49,920920 20,401220

Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Pogwizdowierzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w Pogwizdowie w powiecie bocheńskim województwa małopolskiego.

Historia kościoła[edytuj | edytuj kod]

Kościół został zbudowany na przełomie XV i XVI wieku. W XVII w. dobudowano wieżę i w niej umieszczono dzwony. Gruntowny remont i przebudowę kościoła przeprowadził, przy wielkiej pomocy parafian, ks. Franciszek Siedlik w latach 1906-1926. W trakcie prac usunięto wieżę, przedłużono nawę ku zachodowi, wzniesiono kamienną dzwonnicę, zbudowano nową zakrystię, wymieniono pokrycie dachu z gontu na blachę i wzniesiono nową, neogotycką wieżyczkę na sygnaturkę[1].

Świątynia jest budowlą późnogotycką z neogotyckimi modyfikacjami, konstrukcji drewnianej, zrębowej, szalowana. Dwa portale (boczny do nawy i do zakrystii) są profilowane, zamknięte łukiem (tzw. oślego grzbietu) z przełomu XV i XVI wieku. Polichromia na ścianach figuralna, na sklepieniach motywy roślinne nawiązujące do gotyckiego malarstwa patronowego, wykonane w 1959 przez Waleriana Kasprzyka. Wyposażenie wnętrza jest barokowe, trzy ołtarze z drugiej połowy XVII wieku. Znajdują się tam także krucyfiks z początku XVI w. oraz krucyfiks i rzeźba św. Marii Magdaleny na belce tęczowej z przełomu XVII i XVIII wieku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]