Kościół św. Judy Tadeusza w Przewozie
 96/54 z dnia 8.05.1954[1]
| |||||||||||||
| kościół filialny | |||||||||||||
.jpg) widok od strony prezbiterium | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Adres |
Odrzańska | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Cisek  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego  | |||||||||||||
 50°13′31,7″N 18°15′13,3″E/50,225472 18,253694
| |||||||||||||
Kościół świętego Judy Tadeusza – rzymskokatolicki kościół filialny należący do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nieznaszynie w dekanacie Łany diecezji opolskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Świątynia została wzniesiona w 1559 roku we wsi Gierałtowice. Remontowano ją w 1711 roku. W 1937 roku została przeniesiona do Przewozu. Pracami budowlanymi kierował Jerzy Kampa. W 2009 roku budowla została odrestaurowana razem z naprawą organów wykonaną przez firmę Nawrot.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
_ID_610471.jpg)
Jest to budowla drewniana jednonawowa, posiadająca konstrukcję zrębową. Świątynia nie jest orientowana. Kościół posiada mniejsze prezbiterium w stosunku do nawy, zamknięte trójbocznie i na jego osi znajduje się zakrystia. Wieża w dolnej kondygnacji jest murowana i posiada kruchtę w przyziemiu, natomiast w górnej części jest drewniana i posiada konstrukcję słupową. Zwieńcza ją gontowy dach namiotowy. Budowla nakryta jest dachem dwukalenicowym, złożonym z gonteów, na dachu znajduje się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę. Jest ona zwieńczona drewnianym dachem hełmowym i latarnią. Wnętrze świątyni jest otynkowane i nakryte stropami płaskimi. Podłoga składa się z kafli. Chór muzyczny jest podparty dwoma filarami z prostą linią parapetu i znajduje się na nim prospekt organowy z 1939 roku wykonany przez firmę Rieger. Na stropie jest namalowana polichromia przedstawiająca scenę Ostatniej Wieczerzy w nawie i Matkę Bożą w prezbiterium. Ołtarz główny i dwa ołtarze boczne reprezentują styl klasycystyczny[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 30 [dostęp 2017-02-27].
- ↑ Krasowice. Kościoły drewniane w Polsce. [dostęp 2017-02-27].