Kościół św. Katarzyny w Brodnicy (diecezja toruńska)
53°15′23″N 19°24′15″E/53,256389 19,404167 A/397 z dnia 24 października 1929[1]
| |||||||||||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||||||
| Wezwanie |
św. Katarzyny | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Brodnicy  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu brodnickiego  | |||||||||||||||||||
| 53°15′23″N 19°24′15″E/53,256389 19,404167
| |||||||||||||||||||
Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy (brodnicka fara) − rzymskokatolicki kościół parafialny w Brodnicy, w województwie kujawsko-pomorskim. Należy do dekanatu Brodnica. Mieści się przy ulicy Farnej.
Historia, architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Budowa kościoła rozpoczęła się w 1285 roku. Prezbiterium zostało ukończone około 1320 roku, korpus i zasklepienie zostało zbudowane w latach 1340-1370. Wieża, jedna z dwóch zaplanowanych, została wybudowana w 1370 roku, podwyższona około 1485 roku. W latach 1554-1598 świątynię posiadali luteranie. Fara ma 56 m długości i 27m szerokości. Posiada trzy nawy o układzie halowym. W nawie głównej i prezbiterium znajdują się sklepienia gwiaździste z rzeźbionymi zwornikami, w nawach bocznych umieszczone są sklepienia krzyżowe.
Najważniejsze zabytki kościoła farnego to: zespół rzeźb 12 apostołów z drugiej połowy XIV stulecia, Grupa Ukrzyżowania z XVI stulecia, kamienna chrzcielnica z XVII stulecia.
Organy piszczałkowe we farze[edytuj | edytuj kod]
Organy piszczałkowe w brodnickiej farze powstały w 1875 roku w pracowni Wilhelma Sauera z Frankfurtu nad Odrą. Powstały jako instrument o 25 głosach, początkowo o trakturze mechanicznej i wiatrownicach mechaniczno-stożkowych. Przebudowane zostały przez Kazimierza Urbańskiego z Bydgoszczy w 1973 roku. Przebudowę wymusiła wówczas likwidacja drewnianego chóru, przez co instrument musiał zostać umieszczony w emporze wieży. Znajduje się w tym miejscu również po ostatnim gruntownym remoncie i przebudowie w latach 2009-2011. Obecnie organy w brodnickiej farze posiadają 26 głosów realnych, w tym również głosy językowe i ruchome elementy w prospekcie, co czyni je największym tego typu instrumentem w całym dekanacie brodnickim. Stół gry znajduje się na chórze muzycznym bezpośrednio pod wiatrownicami instrumentu.
Aktualna dyspozycja instrumentu:
Manuał I
1. Bourdon 16'
2. Principal 8'
3. Gemshorn 8'
4. Salicjonal 8'
5. Gedackt 8'
6. Hohflöte 8'
7. Oktave 4'
8. Dolce 4'
9. Rauschquinte 2 2/3
10. Cornett 3 fach
11. Mixtur 4 fach
12. Trompete 8' (j)
Manuał II 1. Geigen Principal 8' 2. Gedacktflöte 8' 3. Aeoline 8' 4. Vox Coelestis 8' 5. Fugara 4' 6. Waldflöte 2' 7. Zimbel 2 fach 8. Nachthorn 4'
Pedał 1. Violon 16' 2. Subbass 16' 3. Oktawbass 8' 4. Flötebass 8' 5. Choralbass 4' 6. Posaune 16' (j)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. kujawsko-pomorskiego. [dostęp 2013-01-25].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
