Kościół św. Małgorzaty w Trzcianie

Kościół Świętej Małgorzaty

I-3-13/47 z dnia 19.05.1947 oraz 172 z 19.02.1970
kościół parafialny
Widok od frontu
Państwo	Polska
Miejscowość	Trzciana
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Małgorzaty
Wezwanie	św. Małgorzaty
Wspomnienie liturgiczne	20 lipca
Historia Data zakończenia budowy XVI wiek 1905-1907 1953-1956 1995-2000
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 2 Ołtarz • liczba ołtarzy 4 Liczba naw 2
Położenie na mapie gminy Trzciana Kościół Świętej Małgorzaty
Położenie na mapie Polski Kościół Świętej Małgorzaty
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół Świętej Małgorzaty
Położenie na mapie powiatu bocheńskiego Kościół Świętej Małgorzaty
49°50′40,8″N 20°22′34,0″E

Kościół Świętej Małgorzaty – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Lipnica Murowana diecezji tarnowskiej. Znajduje się we wsi Trzciana w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Trzciana.

Obecna murowana świątynia powstała w XVI wieku, następnie dwukrotnie została spalona, najpierw w 1652 roku przez Kozaków i ponownie w 1656 roku przez Szwedów. W latach 1905–1907 budowla została rozbudowana o nawę boczną od strony południowej według projektu architekta Jana Sas-Zubrzyckiego. Następna rozbudowa została przeprowadzona w latach 1953–1956 według projektu architekta Stefana Świszczowskiego. Dobudowana została wówczas część zachodnia świątyni jednakże dalsze prace zostały wstrzymane przez władze komunistyczne. Obecny kształt kościół uzyskał po rozbudowie w latach 1995–2000 według projektu architekta Juliana Klimka. Zostały wówczas dobudowane od strony zachodniej dwie masywne wieże.

Świątynia to budowla pozbawiona cech stylowych, oprócz neogotyckiej nawy południowej. Została wzniesiona z cegły i kamienia, częściowo otynkowana, pokryta jest dachówką i blachą. Oryginalnie była to świątynia jednonawowa, posiadająca węższe, prostokątne prezbiterium oraz zakrystię od strony północnej. Następnie była wielokrotnie rozbudowywana: od strony południowej dobudowana została neogotycka nawa boczna, następnie od strony północnej kaplica, później została powiększona od strony zachodniej nawa i wreszcie także od strony zachodniej zostały dobudowane dwie wieże. Zabytkowymi elementami są wschodnia cześć nawy głównej, prezbiterium i nawa południowa. Na zewnątrz nawę główną, prezbiterium i nawę południową nakrywają dachy dwuspadowe. Neogotycka nawa południowa posiada dwa przęsła i jest zamknięta trójbocznie, przylega do niej od strony wschodniej mała kaplica, zamknięta także trójbocznie. Część neogotycka opięta jest uskokowymi szkarpami i obwiedziona przy kalenicy dachu fryzem konsolkowym. Wnętrze jest oświetlone przez duże ostrołukowe okna. Prezbiterium i nawa główna nakrywają stropy zwierciadlane, nawa i kaplica od strony południowej nakrywają sklepienia krzyżowe. Łuk tęczowy zamknięty jest półkoliście, prezbiterium i nawę główną oddzielają od kaplicy i nawy południowej ostrołukowe arkady. Do zakrystii wchodzi się przez renesansowy portal z XVI wieku, pod którym znajdują się stare okute drzwi.

Przypisy

• 
  Widok od południa
• 
  Wnętrze
• 
  Kamień jubileuszowy