Kościół św. Mateusza w Boguchwałowie
| Kościół parafialny | |||||||||
.jpg) Elewacja boczna i attyki | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Baborów  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego  | |||||||||
 50°08′42,1739″N 17°54′33,7669″E/50,145048 17,909380
| |||||||||
Kościół św. Mateusza w Boguchwałowie – rzymskokatolicki kościół parafialny zlokalizowany na wzgórzu w centrum wsi Boguchwałów (powiat głubczycki, województwo opolskie). Funkcjonuje przy nim parafia św. Mateusza Apostoła, którą obsługuje proboszcz parafii św. Jodoka w Suchej Psinie[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Świątynię wzniesiono w 1602. Jej fundatorami (wraz z wyposażeniem: ołtarze główny i boczne, ambona, chrzcielnica, ławy) byli Kasper Strzeli von Dilaw wraz z żoną, Ewą z Obrowca[2]. W 1603 pochowano ich w krypcie pod ołtarzem głównym świątyni. W latach 1776 oraz 1837 obiekt został uszkodzony przez pożary (dach i dzwony)[3].
.jpg)
Obiekt zbombardowano w 1945, podczas II wojny światowej. Remont wykonano w 1959. W początkach XXI wieku przeprowadzono prace konserwatorskie przy ołtarzach (głównym i bocznych)[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Obiekt jest otoczony owalnym murem z dwoma bramkami, w części oszkarpowanym. Zwieńczono go renesansową attyką[3].
Murowany, wzniesiony z kamienia i cegły kościół jest orientowany, otynkowany, oszkarpowany i przykryty dachami dwuspadowymi. Nawa jest dwuprzęsłowa. Od zachodu znajduje się pięciokondygnacyjna, zwieńczona attyką wieża, natomiast od południa kruchta. Prezbiterium przylega od wschodu i jest prostokątne oraz dwuprzęsłowe, zamknięte trójbocznie, z kaplicą i zakrystią po bokach (oba te pomieszczenia dekorowane są gzymsami i pilastrami hermowymi)[3].
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Wyposażenie ma katolicki program ikonograficzny. Nawa, prezbiterium i kaplica kryte są sklepieniami krzyżowo-żebrowymi. Żebra wykonano ze stiuku, a wsporniki z kamienia (nadano im formę masek). Kruchtę kryje sklepienie kolebkowo-krzyżowe[3].
Ołtarze pochodzą z XVII wieku. Wszystkie trzy są tryptykami rzeźbionymi w centrum i malowanymi po bokach. W ołtarzu głównym wyobrażono Koronację Matki Bożej. Predella przedstawia fundatorów wraz z ich herbami szlacheckimi. Ołtarze boczne przedstawiają: Pokłon Trzech Króli oraz Ostatnią Wieczerzę. Ambona jest renesansowa i pochodzi z początku XVII wieku. Płaskorzeźby przedstawiają Ewangelistów[3].
Otoczenie[edytuj | edytuj kod]
Kościół otoczony jest starym drzewostanem[2]. Pod murem znajduje się nagrobek proboszcza Franza Hanke (urząd sprawował w latach 1921-1939), urodzonego w Wyszkach. W obrębie terenu przykościelnego stoi kilka rzeźb, a także krzyży i tablic nagrobnych[4].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Kaplica przy kościele -
Rzeźby przy kościele -
.jpg)
.jpg)
.jpg)