Kościół św. Piotra Apostoła w Odessie
Kościół św. Piotra Apostoła – fasada | |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||
Adres |
Gavanna 5 | ||||||
Wyznanie |
katolickie | ||||||
Kościół |
rzymskokatolicki | ||||||
bazylika mniejsza |
od 16 marca 2019 | ||||||
Wezwanie |
św. Paweł Apostoł | ||||||
| |||||||
| |||||||
Położenie na mapie Odessy | |||||||
Położenie na mapie Ukrainy | |||||||
Położenie na mapie obwodu odeskiego | |||||||
46°29′10,73″N 30°44′11,14″E/46,486314 30,736428 |
Kościół św. Piotra Apostoła (ukr. Церква Святого Петра апостола) – parafialny kościół rzymskokatolicki znajdujący się w Odessie przy ulicy Gavanna 5[2]. Kościół w roku 2008 został wpisany na listę zabytków (nr 728/0/16-08)[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół został wybudowany w 1913 z inicjatywy Aleksandra Vassala, który w testamencie z 1911 przeznaczył jedną ze swoich działek pod budowę katolickiego kościoła i domu dla księdza oraz 20 000 rubli na ten cel[3] pod warunkiem głoszenia w nim kazań w języku francuskim. Proboszczem miał dlatego być Francuz lub Włoch[4], msze odprawiano w tym czasie w języku łacińskim. Kościół był filią odeskiej prokatedry, czyli kościoła Wniebowzięcia NMP[5].
Usytuowany w pobliżu starego portu w Odessie, kościół miał służyć katolickim żeglarzom, świątynia otrzymała więc wezwanie św. Piotra – patrona żeglarzy i rybaków. Gdy w 1935 w Odessie zamknięto kościół rzymskokatolicki pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, kościół św. Piotra stał się jedynym katolickim kościołem dla wiernych z Odessy i okolic[3].
Od 1958 kościołem opiekuje się zakon salezjanów[3]. W tym roku do miasta przybył z Wilna salezjanin, ks. Tadeusz Hoppe, który miał za zadanie odbudowanie wspólnoty parafialnej. W latach 1958–2003 był on nie tylko proboszczem parafii św. Piotra, ale też jedynym duszpasterzem rzymskokatolickim w Odessie[6]. W 2004 roku, rok po śmierci ks. Hoppe, utworzono muzeum poświęcone jego pamięci. Muzeum mieści się w podziemiach kościoła, w dawnym mieszkaniu księdza[6].
W 2011 roku Rada Miejska Odessy podjęła decyzję o przekazaniu budynku rzymskokatolickiej wspólnocie wyznaniowej za symboliczną opłatą 1 hrywny i 20 kopiejek[3].
W roku 2019 kościół uzyskał tytuł bazyliki mniejszej[7] jako trzecia bazylika na terenie Ukrainy[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kościół św. Piotra w Odessie ogłoszono bazyliką mniejszą | CREDO [online], credo.pro [dostęp 2023-03-23] .
- ↑ Parafia pw. św. Piotra – Odessa (Ukraina), [w:] Salezjanie.pl .
- ↑ a b c d e Одеса: незабаром — 100-річчя католицького храму | CREDO [online], web.archive.org, 8 sierpnia 2014 [dostęp 2023-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-08] .
- ↑ Завещание Александра Вассала [online] [dostęp 2023-03-23] .
- ↑ Tadeusz Krzyżanowski , Ks. Józef Krętosz, Z dziejów duszpasterstwa katolickiego w Odessie w XIX i XX w. Studium pastoralno-historyczne, Studio IMPRESO, Opole 2010, ss. 145, il, „Krakowskie Pismo Kresowe” (5), 2013, s. 195-201 .
- ↑ a b Fundacja Opoka , Ksiądz Tadeusz Hoppe SDB (1913–2003). Duszpasterz Polaków w ZSRR [online], Fundacja Opoka, 23 października 2014 [dostęp 2023-03-22] .
- ↑ Kościół św. Piotra w Odessie ogłoszony bazyliką – Vatican News [online], www.vaticannews.va, 17 marca 2019 [dostęp 2023-03-22] (pol.).