Kościół św. Piotra i Pawła w Niederzell
47°42′25″N 9°02′39″E/47,706944 9,044167| bazylika | |||||||||
 Kościół św. Piotra i Pawła w Niederzell na wyspie Reichenau | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie |
Świętych Apostołów Piotra i Pawła | ||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Badenii-Wirtembergii  | |||||||||
Położenie na mapie Niemiec  | |||||||||
| 47°42′25″N 9°02′39″E/47,706944 9,044167
| |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Kościół św. Piotra i Pawła w Niederzell (niem. Stiftskirche St. Peter und Paul) – romańska bazylika, jeden z trzech kościołów na wyspie Reichenau na Jeziorze Bodeńskim wpisanej w 2000 roku na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy kościół pod wezwaniem św. Piotra wzniesiono z inicjatywy biskupa Werony Egino pod koniec VIII w., wkrótce po założeniu na wyspie opactwa benedyktyńskiego (724). Była to trójnawowa bazylika bez transeptu, z dwoma chórami[1] – forma typowa dla architektury okresu Merowingów, która przetrwała do czasów Karolingów[2].
Kościół był dwukrotnie przebudowywany w IX-X w., powiększono apsydę a do nawy dodano westybul. Zabudowania klasztorne zlokalizowano na północ od kościoła, nad brzegiem jeziora. Pod koniec XI w. i na początku XII w. kościół ponownie przebudowano. Dwie wieże wschodnie ukończono w XV w. W latach 1750-60 dokonano gruntownej zmiany wystroju wnętrz, które udekorowano w stylu rokoko. W 1738 kościół otrzymał organy zbudowane przez mistrza Johanna Baptistę Langa.
Wystrój wnętrz[edytuj | edytuj kod]
Na szczególną uwagę zasługuje znajdujący się w apsydzie fresk Ostatnia Wieczerza z końca XI w. – jedno z ostatnich dzieł szkoły malarskiej w Reichenau (klasztor Reichenau). W górnej części malowidło ukazuje Chrystusa otoczonego symbolami ewangelistów, z boku widać postaci św. Piotra i Pawła oraz dwóch cherubinów. W dolnej części fresku przedstawiono 12 apostołów i proroków. Malowidło odkryto podczas prac restauracyjnych w 1900.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gustav Ebe: Deutsche Cicerone: Führer Durch die Kunstschätze der Länder Deutscher Zunge. BiblioBazaar, LLC, s. 26. ISBN 0-559-45029-X. (niem.).
- ↑ K. Thieme, R. Sommer, S. Wolfe: Das grosse buch der Stille. T. 5. s. 24. ISBN 3-938622-53-9. (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona oficjalna gminy Reichenau. [dostęp 2009-02-24]. (niem.).
- ↑ Wspólnie z Wielką Brytanią
- ↑ Wspólnie z Austrią, Francją, Słowenią, Szwajcarią, Włochami
- ↑ Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Indiami, Japonią i Szwajcarią
- ↑ Wspólnie z Austrią, Belgią, Czechami, Francją, Wielką Brytanią i Włochami
- ↑ Wspólnie z Holandią, Danią
- ↑ Wspólnie z Albanią, Austrią, Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Bułgarią, Chorwacją, Czechami, Francją, Hiszpanią, Macedonią Północną, Polską, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwajcarią, Ukrainą i Włochami
- ↑ Wspólnie z Polską