Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Barcicach
 51/618 (A-425) z 12 kwietnia 1962
| |||||||||||
| kościół filialny | |||||||||||
_(177).jpg) Widok od frontu wraz z dzwonnicą | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Adres |
Barcice 5, 07-203 Barcice | ||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| filia | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Somianka  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu wyszkowskiego  | |||||||||||
 52°32′12,0340″N 21°15′55,3241″E/52,536676 21,265368
| |||||||||||
Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Barcicach – rzymskokatolicki kościół filialny zlokalizowany w miejscowości Barcice (powiat wyszkowski w województwie mazowieckim). Należy do parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Barcicach z siedzibą w Somiance.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Parafię we wsi erygował w 1380 (lub 1379[1]) biskup płocki, Dobiesław Sówka[2]. Była to fundacja zakonu norbertanek z Płocka[3]. Wtedy to powstała pierwsza świątynia zastąpiona kolejną w 1616. Przetrwała ona do połowy XVIII wieku[1].
Obecny kościół wzniesiono w 1758 z drewna. Był remontowany w latach: 1867-1868, 1893 oraz po II wojnie światowej, jak również w latach 1998-2002 oraz 2010-2015 (dach)[2].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
_(1).jpg)
Kościół wzniesiony na rzucie prostokąta stoi w centrum wsi i jest ogrodzony murem z kamienia polnego. Orientowany obiekt jest konstrukcji sumikowo-łątkowej, oszalowany, osadzony na kamiennej podmurówce. Ma trzy nawy i prezbiterium szerokości nawy głównej, zamknięte trójbocznie z dwoma zakrystiami po bokach. Od zachodu i północy przybudowane są kruchty. Nawy wraz z prezbiterium przykrywa dach dwuspadowy. Nad elewacją wejściową umieszczono trzy niewielkie wieżyczki na rzucie kwadratów zwieńczone metalowymi, zdobionymi krzyżami. Elewacja ta jest trójosiowa z kanelurowanymi pilastrami na narożach. Poprzedza ją kruchta z trójkątnym szczytem. Pod środkową wieżyczką znajduje się trójkątny szczyt z okulusem[1].
Wnętrza kryte są drewnianymi stropami, a w nawie głównej i prezbiterium sklepieniem kolebkowym w formie elipsy. Więźba dachowa jest krokwiowo-jętkowa. Podłogi wykonano z desek, a w prezbiterium z terakoty. Stropy naw bocznych i belki sklepienia nawy głównej wspierają się na kanelurowanych kolumnach. Chór muzyczny opiera się na dwóch kolumnach[1].
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Na wyposażeniu świątyni są m.in. ołtarze (główny i boczne) oraz belka tęczowa z figurą Chrystusa (koniec XVIII wieku)[1]. Kościół posiadał dwa dzwony odlane przez Antoniego Włodkowskiego w Węgrowie (1898). Zostały one utracone w czasie II wojny światowej[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Elżbieta Stawska, Karta ewidencyjna zabytków architektury i budownictwa, [w:] Zabytek.pl, Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie, 5 maja 1985, s. 1-4.
- ↑ a b Diecezja łomżyńska, Barcice - Parafia pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika (z siedzibą w Somiance) [online], diecezja.lomza.pl [dostęp 2024-04-01] (pol.).
- ↑ Kazimierz Pacuski, Parafie diecezji płockiej od XI-XVI wieku, „Notatki Płockie”, 1996, s. 6.
- ↑ Małgorzata Karkocha, Dzwony kościelne utracone w czasie II wojny światowej z terenu diecezji kieleckiej. Przyczynek do zagadnienia, „Przegląd Nauk Historycznych” (2), 2014, s. 104.