Kościół św. Stanisława w Sieradzu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół świętego Stanisława w Sieradzu
842 z dnia 28.12.1967 r.[1]
kościół rektorski
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Miejscowość

Sieradz

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wszystkich Świętych w Sieradzu

Wezwanie

św. Stanisława

Położenie na mapie Sieradza
Mapa konturowa Sieradza, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Stanisława w Sieradzu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Stanisława w Sieradzu”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Stanisława w Sieradzu”
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego
Mapa konturowa powiatu sieradzkiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Stanisława w Sieradzu”
Ziemia51°35′47″N 18°44′24″E/51,596389 18,740000
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Świętego Stanisława w Sieradzu – rzymskokatolicki kościół rektorski znajdujący się w Sieradzu, na terenie parafii Wszystkich Świętych, w województwie łódzkim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Został wzniesiony w latach 1233–1245 jako jedna z najstarszych świątyń dominikanów w Polsce (obecnie należy do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego). W Sieradzu podczas budowy kościoła działał znakomity warsztat ceramiczny, produkujący elementy dekoracyjne niespotykane w innych ośrodkach ówczesnego budownictwa ceglanego Europy Środkowo-Wschodniej. Trójlistne bloki tworzące archiwolty portalowe i rodzaj przesłon okiennych, delikatne reliefy wokół łuków okien zachodnich przypominają elementy wykończenia kościoła w Sandomierzu[2]. Występuje tu też podokapowy fryz skomponowany i zestawiony z płytek ceramicznych, których relief tworzy przecinające się arkadki wsparte stylizowanymi „heraldycznie” liliami. Wczesnośredniowieczny prototyp takiego fryzu znaleziono we Włoszech[2].

W 1331 kościół został spalony przez wojska zakonu krzyżackiego, pomimo interwencji przeora Mikołaja u znanego mu osobiście komtura Hermana von Oettingena[3]. Odbudowany około 1380 roku. Następnie po pożarze w XVII wieku, przebudowany na początku XVIII wieku.

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Kościół jest wczesnogotycki w zrębie, murowany z cegły o układzie wendyjskim, jednonawowy. Fasady (wschodnie i zachodnie) o szczytach barokowych. W zewnętrznej ścianie nawy południowej znajduje się, w miejscu pierwotnego wejścia, wczesnogotycki portal z XIII wieku. Wystrój wnętrza barokowo-rokokowy. Na uwagę zasługują malowidła wykonane w 1910 roku, przedstawiające sceny z życia królowej Jadwigi.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  • Portal wejściowy
    Portal wejściowy
  • Wnętrze kościoła
    Wnętrze kościoła

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2013-03-07].
  2. ↑ a b Andrzej Grzybkowski, Gotycka architektura murowana w Polsce, Warszawa 2015, ISBN 978-83-235-1873-0, s.28-29
  3. ↑ Marian Biskup, Wojny Polski z Zakonem Krzyżackim 1308-1521, Wydawnictwo Marpress Gdańsk 1993, s. 26.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Sieradz: plan miasta, Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. E. Romera, Warszawa-Wrocław 1992.
  • A. Grzybkowski, Wczesnogotycki kościół i klasztor dominikański w Sieradzu, Warszawa 1979
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Stanisława_w_Sieradzu&oldid=71375754”