Kościół św. Wojciecha w Rożnowie

Kościół św. Wojciecha

A-1493/M z 14.12.2018
kościół parafialny
Elewacja północna
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Rożnów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Wojciecha i Podwyższenia Krzyża Świętego w Rożnowie
Wezwanie	św. Wojciech
Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki	obraz Matki Bożej Bolesnej
Historia Data zakończenia budowy 1661 Data poświęcenia 1661
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 3 Matki Bożej Bolesnej oraz św. Wojciecha Liczba naw 1 Organy • liczba głosów • liczba manuałów 10 1
Położenie na mapie gminy Gródek nad Dunajcem Kościół św. Wojciecha
Położenie na mapie Polski Kościół św. Wojciecha
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół św. Wojciecha
Położenie na mapie powiatu nowosądeckiego Kościół św. Wojciecha
49°46′06,29″N 20°41′10,32″E

Kościół parafialny pw. św. Wojciecha – kościół parafii św. Wojciecha w Rożnowie.

Historia

Kościół ten został wybudowany w 1661 r. w szlacheckich dobrach kasztelana wojnickiego Jana Wielopolskiego, na terenie bardzo wówczas rozległej parafii Tropie. Znajduje się na wyniosłym grzbiecie górskim nad Jeziorem Rożnowskim. Zbudowano go w sąsiedztwie zamku legendarnego Zawiszy Czarnego, w miejscu, gdzie dotąd stała kaplica św. Wojciecha (później odbudowano ją poniżej cmentarza).

Po roku od powstania kościoła ustanowiono parafię, wydzieloną z parafii Tropie. Erygował ją biskup Mikołaj Oborski.

Architektura

Kościół jest drewniany, konstrukcji zrębowej, szalowany, kryty blachą. Jednonawowy z węższym prezbiterium, zamkniętym trójbocznie, po bokach którego dwie przybudówki zakrystyjne. Przy nawie kruchty dostawione od wschodu i północy. Dachy dwuspadowe z wieżyczką na sygnaturkę nad nawą, baniastą z latarnią. Wnętrze nakryte pozornym sklepieniem kolebkowym, z płaskimi odcinkami stropowymi w nawie, wspartymi na czterech słupach. Na ścianie nad chórem muzycznym zachowane fragmenty polichromii późnorenesansowej z 1688 r.

• 
  Elewacja frontowa
• 
  Dzwonnica
• 
  Widok od strony prezbiterium

Wyposażenie wnętrza

W prezbiterium tuż po powstaniu kościoła ustawiono duży krzyż wraz z towarzyszącymi Jezusowi postaciami stojącej Maryi, Jana i klęczącej Marii Magdaleny. Aby przejść dookoła krzyża, trzeba przejść przez dwie bramki; na tej po prawej znajduje się postać św. Michała Archanioła walczącego z szatanem, a na tej po lewej – postać anioła Stróża, prowadzącego dziecko.

W nawie głównej znajdują się dwa dawne ołtarze. Po prawej – ołtarz Matki Boskiej Bolesnej, bolejącej po zagubieniu Jezusa. Ludzie cierpiący lubią w tym miejscu przynosić do Maryi swoje bóle i prosić Matkę Jezusa o wstawiennictwo. Pierwsze świadectwo Jej cudownej interwencji dał szlachcic Stanisław Krzesz z Męciny. Na ścianie kościoła, bardziej na prawo, widzimy jego podobiznę; wpatrzony w obraz Matki Bożej dziękuje za cudowne wyzdrowienie w 1691 r. Jako wotum dziękczynne wybudował kościół w Chomranicach, poświęcony imieniu Maryi.

Obok konfesjonału stoi kamienna chrzcielnica, także nieomal pamiętająca czasy powstania kościoła i parafii. Nad konfesjonałem zaś obraz św. Jana Nepomucena, tego, który miał ponieść śmierć męczeńską w obronie tajemnicy spowiedzi; został zrzucony z mostu do Wełtawy w czeskiej Pradze.

Natomiast w ołtarzu po lewej ręce znajduje się obraz św. Wojciecha, patrona Rożnowa jeszcze z czasów sprzed budowy kościoła. W jednej ręce trzyma palmę, znak zwycięzcy w męczeństwie. W drugiej ręce – pastorał biskupi i włócznię, którą go przebito.

W zabytkowym konfesjonale, który także nieomal pamięta początek kościoła i parafii, widzimy napis po łacinie: Omnia videt Deus, czyli "Bóg widzi wszystko".

Bardziej na lewo, na ścianie, zauważamy zabytkowy obraz św. Antoniego z lilią. Ludzie widzą w nim patrona od rzeczy zgubionych. Ale on chyba wolałby, aby naśladowano jego miłosierdzie wobec ubogich. Dlatego w kościołach znajdujemy skarbonki św. Antoniego, przeznaczone na pomoc dla ubogich.

Dzwonnica wolnostojąca, zbudowana około połowy XIX w., w formie trzech filarów nakrytych dachem gontowym, między którymi zawieszone dzwony. Najstarszy z nich odlany został w 1661 r. przez Macieja Urlicha w Preszowie.