Kościół św. Wojciecha w Zambskach Kościelnych

Kościół Świętego Wojciecha

A-342 z 2.02.1982
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Zambski Kościelne
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Wojciecha
Wezwanie	św. Wojciecha
Wspomnienie liturgiczne	23 kwietnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1890 Data zakończenia budowy 1895
Dane świątyni Styl neoklasycystyczny Architekt Feliks Nowicki Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Obryte Kościół Świętego Wojciecha
Położenie na mapie Polski Kościół Świętego Wojciecha
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Świętego Wojciecha
Położenie na mapie powiatu pułtuskiego Kościół Świętego Wojciecha
52°45′26,5″N 21°13′05,7″E

Kościół świętego Wojciecha – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu pułtuskiego diecezji płockiej.

Świątynia została wzniesiona w latach 1890–1895, według projektu Feliksa Nowickiego. Kościół został zbudowany w stylu neoklasycystycznym, w formie halowego, trzynawowego, czteroprzęsłowego korpusu na planie prostokąta, z wydzielonym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, jest poprzedzony z przodu niewysoką, wtopioną wieżę na planie kwadratu. Do boków prezbiterium dostawione są zakrystia oraz kaplica z lożami na piętrze. Do I wojny światowej wieża posiadała galeryjkę i kopułę, świątynia posiadała również na przeciwległym końcu dachu wieżyczkę z sygnaturką; elementy te nie zostały odbudowane po 1917 roku. Kościół został poważnie zniszczony od koniec II wojny światowej. Świątynia najpierw spłonęła, ostrzelana przez artylerię niemiecką, a następnie została częściowo rozebrana przez armię sobwiecką, potrzebującą cegłę do utwardzania dróg. W całości zachowała się tylko kaplica maryjna znajdująca się w prawej nawie. Odbudowa została podjęta dopiero w 1947 roku przez księdza Karola Korzyba. Prace, wykonywane głównie siłami parafian, zostały zakończone w 1958 roku. W 1989 roku budowla została ponownie uszkodzona przez pożar. Wyposażenie posiada charakter współczesny, a wartość zabytkową posiadają tylko monstrancja z 1689 roku, feretrony, lampa wieczna, a także lichtarze.