Kościół Chrystusa Króla w Piekle

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Chrystusa Króla w Piekle
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny założenia: kościoła i plebanii
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Miejscowość

Piekło

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Chrystusa Króla w Piekle

Wezwanie

Chrystus Król

Wspomnienie liturgiczne

Uroczystość Chrystusa Króla

Położenie na mapie gminy Sztum
Mapa konturowa gminy Sztum, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół Chrystusa Króla w Piekle”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Chrystusa Króla w Piekle”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Chrystusa Króla w Piekle”
Położenie na mapie powiatu sztumskiego
Mapa konturowa powiatu sztumskiego, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Chrystusa Króla w Piekle”
Ziemia53°55′48,1″N 18°52′09,2″E/53,930028 18,869222

Kościół Chrystusa Króla w Pieklerzymskokatolicki kościół parafialny zlokalizowany w Piekle (powiat sztumski, województwo pomorskie). Funkcjonuje przy nim parafia Chrystusa Króla[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Świątynię wzniesiono w latach 1923–1928. Inicjatorami i sponsorami[2] budowy byli Polacy zamieszkujący wieś, która wówczas znajdowała się na terytorium Wolnego Miasta Gdańska (miejscowość zamieszkiwały wtedy 152 rodziny – 129 ewangelików i 578 katolików[2]). Obiekt poświęcił biskup diecezjalny gdański Edward O’Rourke 29 czerwca 1928[3]. Pierwszym wikariuszem odprawiającym tu msze był ksiądz Klemens von Piechowski, który nie mówił po polsku, nie odprawiał mszy w tym języku i faworyzował Niemców. Około 1936 zastąpił go ksiądz Józef Dydymski, który był Polakiem. Przez krótki czas odprawiał on msze oraz nabożeństwa po polsku, jednak gdy biskupem w Gdańsku został sprzyjający nazizmowi Karol Maria Splett, posługa księdza Dydymskiego została ograniczona do kaplicy w pobliskim Domu Polskim otwartym w 1937.

Do 1976 świątynia miała charakter filialny i przynależała do parafii św. Mikołaja w Pogorzałej Wsi. Od 1 stycznia 1972 rezydował we wsi stały duszpasterz. 1 marca 1976 ustanowiono tu wikariat, a parafię erygowano 1 września 1988[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Świątynię wzniesiono z cegły – jest to skromny obiekt zwieńczony niewielką szkieletową wieżyczką[4][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]