Kościół Emaus w Krakowie
| kościół seminaryjny zmartwychwstańców | |||||||||
 Bryła kościoła | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Adres |
ul. Pawlickiego 1 | ||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wyższe seminarium duchowne |
Wyższe Seminarium Duchowne Polskiej Prowincji Zmartwychwstańców w Krakowie | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||
 50°02′36,4″N 19°55′04,1″E/50,043444 19,917806
| |||||||||
Kościół Emaus – seminaryjny kościół rzymskokatolicki mieszczący się w Krakowie przy ul. Pawlickiego 1, w dzielnicy VIII.
Posługę pełnią ojcowie zmartwychwstańcy.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa kościoła jest nietypowa dla świątyni katolickiej, bo nie odwołuje się do żadnego przymiotu Boskiego, Maryi, ani świętych, lecz do uroczystości religijnej. Odnosi się do odpustu Emaus – starej, lokalnej tradycji praktykowanej do dzisiaj na krakowskim Zwierzyńcu w każdy Poniedziałek Wielkanocny. Obrzęd łączy się nierozerwalnie z tajemnicą Zmartwychwstania Jezusa, która stanowi sedno charyzmatu zmartwychwstańców.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zespół obiektów Wyższego Seminarium Duchownego Zgromadzenia XX. Zmartwychwstańców – Centrum Resurrectionis noszący nazwę Droga Czterech Bram obejmuje również oprócz domu seminaryjnego i mieszkalnego: kościół pod wezwaniem Emaus, kaplicę domową pod wezwaniem św. Jana Vianneya i kaplicę pod wezwaniem św. Józefa[1].
Kościół Emaus wybudowano w latach 1985–1996 w stylu postmodernistycznym według projektu architekta Dariusza Kozłowskiego, pracownika Politechniki Krakowskiej. Świątynia powstała na potrzeby wewnętrzne Wyższego Seminarium Duchownego Polskiej Prowincji Zmartwychwstańców w krakowskich Dębnikach. Mimo to, w odróżnieniu od innych seminariów duchownych w Krakowie, niedzielne nabożeństwa u zmartwychwstańców w kościele Emaus mają charakter otwarty i uczęszcza na nie kilkunastu świeckich katolików z sąsiednich ulic.
-
Droga Czterech Bram
Furta klasztoru
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Buszko A. Ewolucja myśli architektonicznej w sztuce sakralnej po reformach soboru watykańskiego II na przykładzie Krakowa Kraków 2006 s. 129 [Dostęp 2018-09-08]
Źródła[edytuj | edytuj kod]
- Witryna zmartwychwstańców
- Tomasz Trawiński Postmodernizm w polskiej architekturze sakralnej-między kiczem a transcendencją, Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu Wydział Edukacji Artystycznej, Poznań 2015, ISBN 978-83-63533-1