Kościół Imienia Jezus w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kościół Imienia Jezus – kościół, który znajdował się w Warszawie, w Śródmieściu przy ul. Stanisława Moniuszki 3a. Uszkodzony podczas II wojny światowej, rozebrany w 1953 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół powstał jako kaplica Szpitala Dzieciątka Jezus, stojącego wzdłuż pl. Wareckiego (późniejszego pl. Napoleona, dzisiejszego pl. Powstańców Warszawy). Wzniesiono go w 1762[1] według projektu Jakuba Fontany. Pomimo przeniesienia szpitala z pl. Wareckiego do nowych budynków przy ul. Nowogrodzkiej, kaplica nadal funkcjonowała[2].

W 1904[1] dokonano przebudowy kościoła według projektu Stanisława Grochowicza – skrócono, przeorientowano nawę o 90 stopni, a dawną ścianę boczną przekształcono w fasadę. Budynek częściowo przetrwał II wojnę światową i ściany kościoła stały do 1953 roku, kiedy zamiast planowanej odbudowy postanowiono go wyburzyć. W końcu lat 90. XX wieku częściowo na jego miejscu powstał wieżowiec Telekomunikacji Polskiej[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Ryszard Mączewski: kościół Imienia Jezus. warszawa1939.pl. [dostęp 2013-07-09].
  2. ↑ a b Tomasz Urzykowski: Warszawa 1935 - zobacz najciekawsze sceny z filmu. gazeta.pl, 2013-03-15. [dostęp 2013-07-09].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_Imienia_Jezus_w_Warszawie&oldid=73081782”