Kościół Le Terese w Wenecji
| Kościół filialny | |||||||||||||||
 Fasada kościoła (pierwszy z prawej) od strony rio delle Terese | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Adres |
Fondamenta de le Terese, 2207, 30123 Venezia VE, Italia | ||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Wenecji  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej  | |||||||||||||||
 45°25′59,16″N 12°18′58,32″E/45,433100 12,316200
| |||||||||||||||
Kościół Santa Teresa Vergine (nazywany powszechnie Le Terese) – rzymskokatolicki kościół w Wenecji w dzielnicy (sestiere) Dorsoduro, dedykowany św. Teresie z Ávili[a]. Administracyjnie należy do Patriarchatu Wenecji. Jest kościołem filialnym w parafii San Nicola Vescovo (lub San Nicolò dei Mendicoli)[1]. Z wystroju wnętrza wyróżnia się obraz Św. Teresa w chwale na stropie kościoła, namalowany przez Nicolasa Régniera.
Przy kościele znajduje się zabytkowy klasztor, należący do 1810 roku do zgromadzenia sióstr św. Teresy, a obecnie, po renowacji i adaptacji z początku XXI wieku, użytkowany przez Università Iuav di Venezia.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół i klasztor zostały zbudowane pod koniec XVII wieku przez Andreę Cominellego (współpracownika Baldassare Longheny) dla zgromadzenia sióstr św. Teresy i konsekrowane w 1688 roku[2]. W latach 1978–1996 przeprowadzono we wnętrzu kościoła, który znajdował się w złym stanie technicznym, prace restauracyjne[3].
Klasztor, usytuowany na lewo od kościoła, został zniesiony w 1810 roku i zamieniony na sierociniec. W XX wieku mieściło się w nim schronisko dla bezdomnych i przedszkole[2]. W latach 1977–2004 przeprowadzono w klasztorze prace renowacyjne i adaptacyjne[3]. Po ich zakończeniu budynek klasztorny przejął w użytkowanie Università Iuav di Venezia[4].
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Kościół ma jedną nawę, posadowioną na planie zbliżonym do kwadratu. Podobny plan, choć mniejsze wymiary, ma apsyda. Wnętrze jest bogato dekorowane, z inkrustowanymi i polichromowanymi marmurami i kasetonowym sufitem, w którym znajdowały się obrazy mistrzów malarstwa weneckiego[5]. Należały do nich: Madonna ze świętymi Jacopa Guarany i Św. Teresa w chwale na stropie kościoła, namalowany przez Nicolasa Régniera. Dwa znane obrazy, zdobiące niegdyś wnętrze kościoła, znajdują się obecnie w innych miejscach: Św. Michał ze świętymi z 1663 roku, pędzla brata zakonnego Massima da Verona, z ołtarza po prawej stronie prezbiterium, znajduje się w Muzeum Sztuki Sakralnej w Sant’Apollonia[2]. Również z 1663 roku pochodzi obraz Św. Maria Magdalena u stóp Krzyża, namalowany przez Giovana Battistę Langettiego dla ołtarza Krucyfiksu[6]. Po odrestaurowaniu w 1949 roku został przeniesiony do Muzeum Sztuki Weneckiej XVIII wieku[2]. Wyposażenia kościoła dopełniały: ołtarz główny w apsydzie i cztery ołtarze boczne oraz meble kościelne, szaty liturgiczne, ambona i organy (działające jeszcze w latach 80. XX wieku)[5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Od jej imienia zakonnice nazywano potocznie teresami (le terese), która to nazwa przeszła z czasem na ich kościół.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Le Chiese delle Diocesi italiane: Le Terese, S. Teresa Vergine. www.chieseitaliane.chiesacattolica.it. [dostęp 2018-07-16]. (wł.).
- ↑ a b c d Jeff Cotton: Santa Teresa. www.churchesofvenice.co.uk. [dostęp 2018-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-09)]. (ang.).
- ↑ a b zbiorowa 2008 ↓, s. 114.
- ↑ Università Iuav di Venezia: Terese. www.iuav.it. [dostęp 2018-07-16]. (wł.).
- ↑ a b Giuseppe Cristinelli (Studio Associato Cristinelli): Progetto di restauro e recupero della chiesa delle Terese. www.studiocristinelli.it. [dostęp 2018-07-16]. (wł.).
- ↑ Luca Bortolotti w: Treccani: LANGETTI, Giovan Battista. www.treccani.it. [dostęp 2018-07-16]. (wł.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- praca zbiorowa: Dal restauro alla conservazione. Terza mostra internazionale del restauro monumentale (Reggio Calabria 26 settembre 2008). Firenze: Alinea Editrice, 2008. ISBN 978-88-6055-292-1. (wł.).