Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Smogórach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Smogórach
KOK-I-987, 187 z dnia 9 marca 1964, 30 listopada 1976[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowość

Smogóry

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Najświętszego Serca Jezusowego w Smogórach

Wezwanie

Najświętsze Serce Pana Jezusa

Wspomnienie liturgiczne

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa – piątek po zakończeniu oktawy Bożego Ciała

Położenie na mapie gminy Ośno Lubuskie
Mapa konturowa gminy Ośno Lubuskie, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Smogórach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Smogórach”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Smogórach”
Położenie na mapie powiatu słubickiego
Mapa konturowa powiatu słubickiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Smogórach”
Ziemia52°26′21,30″N 14°59′50,22″E/52,439250 14,997283

Kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Smogórachrzymskokatolicki kościół parafialny w Smogórach, w powiecie słubickim, w województwie lubuskim. Należy do dekanatu Rzepin w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zakrystia z początku XXI wieku

Kościół we wsi istniał już po 1400, kiedy to osada była własnością rycerską Wininga, Dynitza, oraz Slablendorfa. Obecną świątynię zbudowano w końcu XV wieku, jako katolicki. Około 1540, podczas reformacji, kościół zagarnęli protestanci. W 1707 dobudowano do obiektu wieżę z drewna (niezachowana).

W pierwszej połowie XIX wieku kościół przebudowano – dodano też wówczas ołtarz ambonowy, chrzcielnicę, jak również zbudowano posadzkę i wykonano nowe otwory: drzwiowe i okienne (zamknięte w półkolisty sposób). Około 1870 zbudowane zostały organy i empory[2].

Po II wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu II wojny światowej świątynię odzyskali katolicy, ale uległa ona kilku dość chaotycznym przebudowom, co nie pozostało bez wpływu na zatarcie cech stylowych obiektu. Na przełomie XX i XXI wieku przeprowadzono kapitalny remont świątyni, m.in. dobudowano zakrystię[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół, zbudowany na rzucie prostokąta, jest orientowany. Wzniesiono go z niebrobionych ciosów granitowych. Przykrywa go dach dwuspadowy kryty dachówką[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

1
Wnętrze (ołtarz)
3
Wnętrze (empora chóru)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. [dostęp 2014-02-09].
  2. a b c tablica informacyjna in situ

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jarosław Lewczuk, Błażej Skaziński, Bożena Grabowska: Zabytki północnej części województwa lubuskiego. Gorzów Wlkp.: WUOZ, 2004. ISBN 83-921289-0-7.