Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie
	Kl.I.6801/16/76 z dnia 22 października 1976
	; Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Mielęcin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny
Historia
Data zakończenia budowy	pocz. XVIII w.
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła, kamień, drewno
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
	Położenie na mapie gminy Pyrzyce Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie
	Położenie na mapie Polski Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie
	Położenie na mapie powiatu pyrzyckiego Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie
	53°04′32,2212″N 14°53′56,4180″E/53,075617 14,899005
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie – zabytkowy, murowano-drewniany katolicki kościół parafialny, znajdujący się we wsi Mielęcin (powiat pyrzycki, województwo zachodniopomorskie). Funkcjonuje przy nim parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół powstał w początku XVIII wieku w konstrukcji szkieletowej (drewno z wypełnieniem ceglanym, czyli mur pruski). W II połowie XIX wieku przebudowano świątynię w ten sposób, że wymieniono konstrukcje szkieletową na pełne ściany ceglane z kamieniem. Tylko jedna ze ścian (ołtarzowa) pozostawiona została w pierwotnej formie. Wieżę dobudowano w epoce baroku i ma ona drewniany hełm^[1] osadzony na ceglanym gzymsie. Na wieży umieszczona jest tabliczka z datą 1712. Kościół został wpisany do rejestru zabytków w 1976 pod numerem 784, później zmienionym na obecny^[2].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Przy kościele o mur prezbiterium (od zewnątrz) wspierają się cztery stare nagrobki, m.in. małżeństwa Schibilskich, zmarłych w latach 20. XX wieku^[3].

Legenda[edytuj | edytuj kod]

Do kościoła przylega cmentarz, który, według lokalnej legendy, należało omijać nocą, gdyż przechodząc koło wieży kościelnej można było napotkać wyskakującego z niej konia (siwka), który cwałował przez wieś (m.in. koło karczmy) tratując wszystko i wszystkich na drodze, powracał tą samą drogą i znikał bez śladu^[4].