Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół
pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
A/1896/605/WŁ z dnia 8.01.1976[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół Wniebowzięcia NMP
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Bielawa

Adres

ul. Wolności 130

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Położenie na mapie Bielawy
Mapa konturowa Bielawy, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu dzierżoniowskiego
Mapa konturowa powiatu dzierżoniowskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia50°41′14,00″N 16°36′59,03″E/50,687222 16,616397

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Pannyrzymskokatolicki parafialny należący do dekanatu Bielawa diecezji świdnickiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Świątynia została wybudowana w latach 1868-1876 w stylu neogotyckim według projektu architekta Alexisa Langera z Wrocławia. W dniu 15 listopada 1876 roku ksiądz dziekan z Dzierżoniowa, Adolf Rinke, poświęcił nowy kościół. Uroczystości tej przewodniczył nowy proboszcz, ksiądz Karol Stein. Jako osobisty dar dla nowej świątyni ksiądz. Franciszek Krauze przekazał organy o 30-głosach, które są używane do dzisiejszego dnia. W 1892 roku kardynał Georg Kopp konsekrował świątynię. Jest to budowla trójnawowa, na planie krzyża, o wysokości wieży 101 metrów. Wnętrze wyposażono w stylu neogotyckim[potrzebny przypis]. W oknach zachowało się 15 witraży ornamentalnych i 19 oszkleń z 1872 - 1876 wykonanych przez wrocławską firmę Instytut Witrażowy Adolpha Seilera[2]. Obraz Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej umieszczony w głównym ołtarzu, namalowany na płótnie pochodzi z 1913 roku.

W latach 1961-1966 przeprowadzono remont dachu (powtórzony w 1996), obydwu wież, okien i organów. Została wymieniona posadzka i wymalowano wnętrze. Nową polichromię poświęcił biskup Wincenty Urban w dniu 29 października 1966 roku. W 1976 roku dach razem z dużą wieżą pokryto blachą miedzianą, a w 1992 roku wykonano ołtarz soborowy i lektorium w stylu neogotyckim. W 1993 roku organy poddano kapitalnemu remontowi. W 1998 roku zamontowano na wieży trzy nowe dzwony. W 2000 roku zostały zamontowane zegary na wieży[3].

Na elewacji znajduje się epitafium Christufa von Netza (1571) z Weigelsdorf, żonatego z Agatą von Schindel, z herbami:

  • ojcowskimi, von: Netz, Haugwitz
  • matczynymi von: Sandreczky, Zedlitz[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 9 [dostęp 2016-04-10].
  2. Ławicka M., 2002: Zapomniana pracownia. Wrocławski Instytut Witrażowy Adolpha Seilera. Wyd. Muzeum Architektury we Wrocławiu, Wrocław, s. 118, 163, 164.
  3. O parafii. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie. [dostęp 2016-04-10]. (pol.).
  4. Bielawa (Langenbielau). [dostęp 2023-12-13].