Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Siennicy Różanej

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
nr rejestru 605353, A/57/394 z dnia 11 lutego 1969 r.
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Siennica Różana

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki

Diecezja

Diecezja lubelska

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie gminy Siennica Różana
Mapa konturowa gminy Siennica Różana, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu krasnostawskiego
Mapa konturowa powiatu krasnostawskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia51°00′02,1960″N 23°18′15,0840″E/51,000610 23,304190
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół parafialny w Siennicy Różanej, murowany, otynkowany kościół, w stylu neogotyckim zbudowano w latach 1840–1844[1][2] z fundacji hrabiego Jana Poletyło. W 1910 r. przebudowany według projektu Stefana Szyllera.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kościół drewniany[edytuj | edytuj kod]

W połowie XV w. rozpoczęto starania o utworzenie parafii siennickiej. Erekcja parafii nastąpiła w czerwcu 1468 r. Pierwszy drewniany kościół i parafię zbudował Mikołaj z Wojcieszkowic. Dodatkowo uposażył parafię w 1 łan pola, ogrody, sadzawki i prawo do pobierania dziesięcin z niektórych okolicznych wiosek. Przy kościele istniał szpital dla ubogich i szkoła.

W 1607 drewniany kościół został odbudowany przez Jakuba Siennickiego ówczesnego właściciela Siennicy Różanej.

W 1648 podczas Powstania Chmielnickiego kościół został ograbiony i spalony razem z miejscowością.

Drugi kościół drewniany[edytuj | edytuj kod]

W 1668 kościół drewniany został odbudowany z inicjatywy księdza Poświatowskiego wspieranego przez p. Blinowskiego. Świątynia ta została konsekrowana w 1682 roku przez biskupa Jacka Święcickiego. Kościół został wyposażony w trzy ołtarze. W ołtarzu umieszczono obraz przedstawiający Najświętszą Marię Pannę z Dzieciątkiem. Przy kościele zawisły dwa duże dzwony i sygnaturka, która zachowała się do obecnych czasów.

Trzeci kościół drewniany[edytuj | edytuj kod]

W 1744 zniszczony drewniany kościół rozebrano i w jego miejsce postawiono nowy drewniany budynek[3]. Kościół został następnie rozbudowany w 1778 r. Budowę trzeciego kościoła nadzorował ksiądz Józef Lisiecki.

Kościół murowany[edytuj | edytuj kod]

W latach 1840–1844 hrabia Jan Poletyłło ówczesny dziedzic Siennicy Różanej wybudował murowany kościół z kamienia i cegły, otynkowany, w stylu neogotyckim.

W 1849 r. odbył się remont dachu świątyni.

W 1882 r. przy kościele wybudowano murowaną dzwonnicę.

W 1910 r. kościół został przebudowany według projektu architekta Stefana Szyllera.

Architektura[4][edytuj | edytuj kod]

Bryła budynku[edytuj | edytuj kod]

W latach 1840–1844 wybudowano neogotycki, jednonawowy, otynkowany obiekt murowany z cegły. Nawa budynku wzniesiona na rzucie prostokąta, od południa kwadratowa kruchta. Prezbiterium kościoła jest węższe, trójbocznie zamknięte, z zakrystią od zachodu i kruchtą od wschodu. Dwuspadowy dach budynku kryty blachą.

Wystrój wnętrza[edytuj | edytuj kod]

Ołtarz główny kościoła z poł. XVIII w. w stylu rokoko, z późnobarokowymi rzeźbami św. Piotra i św. Pawła. W części środkowej ołtarza obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1 poł. XVII w.

  • Tabernakulum z ok. poł. XVIII w.
  • Antepedium z płaskorzeźbą z przedstawieniem Ostatniej Wieczerzy z XX w., ludowe.
  • Obrazy:
    • Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej z XVIII w.
    • św. Antoniego Padewskiego z XVIII w.
  • Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego, ludowa.
  • Krzyż procesyjny z poł. XVIII w., rokokowy.
  • Monstrancja z XVIII w. Barokowa.
  • Kielich z 1 poł. XVIII w., barokowy.
  • Pacyfikał z ok. poł. XVIII w.
  • Sześć ornatów XVIII i XIX w.

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Przy kościele znajduje się cmentarz otoczony murem z czterema kapliczkami oraz dzwonnicą z 1882 r.[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Siennica Różana – zabytki. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-08)].
  2. ↑ Ewidencja zabytków Siennica Różana.
  3. ↑ Zbigniew Atras. Ostatni wiek istnienia – likwidacja diecezji chełmskiej i przeniesienie siedziby biskupiej z Krasnegostawu do Lublina. „Nestor”, s. 22. Oficyna Wydawnicza „Elipsa”. ISSN 1898-1801. 
  4. ↑ a b Ewidencja Zabytków Siennicy Różanej. [dostęp 2015-03-25]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Panoramy 360 st. obiektu

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_Wniebowzięcia_Najświętszej_Maryi_Panny_w_Siennicy_Różanej&oldid=69049657”