Kościół poewangelicki w Grodzisku Wielkopolskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
2182/A z dnia 26.02.1990 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół poewangelicki w Grodzisku Wlkp.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Grodzisk Wielkopolski

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Najświętszego Serca Pana Jezusa w Grodzisku Wielkopolskim

Wezwanie

Najświętszego Serca Pana Jezusa

Położenie na mapie Grodziska Wielkopolskiego
Mapa konturowa Grodziska Wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa”
Położenie na mapie powiatu grodziskiego
Mapa konturowa powiatu grodziskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa”
Położenie na mapie gminy Grodzisk Wielkopolski
Mapa konturowa gminy Grodzisk Wielkopolski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa”
Ziemia52°13′38,30″N 16°22′02,25″E/52,227306 16,367292
Strona internetowa

Kościół poewangelicki pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa – jest budowlą neogotycką z 1905, pierwotnie świątynią ewangelicką, od 1957 katolicką.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół stoi na miejscu starszej budowli z 1788, którą z powodu groźby zawalenia, rozebrano pod koniec XIX w. Zaprojektował go Ludwig von Tiedemann, twórca bliźniaczego kościoła pw. Świętej Trójcy w berlińskiej dzielnicy - Lankwitz oraz kościoła św. Jerzego w Sopocie. Kamień węgielny pod budowę kościoła złożył osobiście cesarz Wilhelm II wraz z żoną Wiktorią. Ukończoną świątynię konsekrował 6 czerwca 1905 superintendent Johannes Hesekiel. Podczas I wojny światowej dwa z trzech dzwonów zostały zarekwirowane, na ich miejsce w 1939 odlano nowe instrumenty z odlewni w Stoczni Gdańskiej, które podczas II wojny światowej podzieliły los poprzedników[2].

Świątynia do 1945 służyła zborowi protestanckiemu. W następnych latach budynek pełnił funkcję magazynu[2], w 1957 został przekazany parafii katolickiej. Uroczyste poświęcenie kościoła, który otrzymał wezwanie Najświętszego Serca Pana Jezusa, odbyło się 30 października 1960. Od 15 kwietnia 1980 jest siedzibą odrębnej parafii.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół zbudowany z cegły, z kamiennym cokołem i dużą częścią fasady, w którą wtopiono wieżę - dołem kwadratową, wyżej ośmioboczną, ze stożkowym hełmem, krytym dachówką. Wieża ma wysokość 37 metrów, a pod hełmem zdobi ją czterotarczowy zegar. Nad wejściem znajduje się efektowna mozaika z postacią Chrystusa, a pod nią fryz ze scenami z jego życia (rzeźbił ją A. Boche). Wnętrze poprzecznie usytuowanej nawy nakryto drewnianym pseudosklepieniem kolebkowo-krzyżowym.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-05-06].
  2. ↑ a b Cesarskim okiem na kościół ewangelicki w Grodzisku - Grodzisk Wielkopolski | PGO24 [online], 15 sierpnia 2018 [dostęp 2024-05-10] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ligia i Bogdan Michalak: Kościół i Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Grodzisku Wielkopolskim, Grodzisk-Poznań, 2004. ISBN 83-915121-2-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_poewangelicki_w_Grodzisku_Wielkopolskim&oldid=73747507”