Koźma Minin (1916)
 Lodołamacz "Koźma Minin" w 1920 roku. | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 MW Rosji
| |
| Nazwa |
Koźma Minin |
| Wejście do służby | |
 Marine nationale
| |
| Nazwa |
Castor |
| Wejście do służby |
1928 |
 Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
Castor |
| Wejście do służby |
listopad 1942 |
| Zatonął | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
3150 t, max. 4600 t |
| Długość |
75,6 m |
| Szerokość |
17,4 m |
| Zanurzenie |
5,8 m, max. 8,4 m |
| Napęd | |
| 3 maszyny parowe, 6 cylindrycznych kotłów parowych | |
| Prędkość |
14 węzłów |
| Zasięg |
3300 mil |
| Załoga |
149 osób |
Lodołamacz "Koźma Minin" (ros. Ледокол "Козьма Минин") - rosyjski, francuski a następnie niemiecki statek.
Statek został zbudowany na zlecenie władz Rosji w brytyjskiej stoczni "Swan Hunter Wallsend on Tyne" w 1916 r. Na pocz. stycznia 1917 r. jako lodołamacz wszedł w skład Flotylli Północnego Oceanu Lodowatego. Portem macierzystym był Archangielsk. Po zajęciu miasta przez interwencyjne wojska alianckie 2 sierpnia 1918 r., statek przejęli Brytyjczycy, którzy przekazali go w 1919 r. Białym Rosjanom. Kapitanem został sztabskpt. Nikołaj F. Zacharkin. W nocy z 18 na 19 lutego 1920 r. na statku ewakuowało się do Norwegii ok. 650-800 Białych (wojskowych i cywili), w tym głównodowodzący Armią Północną gen. Jewgienij K. Miller ze swoim sztabem. Następnie statek dołączył do Eskadry Rosyjskiej, bazującej w Bizercie.
W 1928 r. statek przejęli Francuzi. Służył we francuskiej flocie wojennej pod nazwą "Castor" jako stawiacz min. Został zmotoryzowany oraz uzbrojony w działo 100 mm i 2 działka 37 mm. Mógł przenosić 368 min morskich.
Po zajęciu południowej Francji przez wojska niemieckie w listopadzie 1942 r., na statku 8 grudnia tego roku została wywieszona bandera hitlerowska. Według części źródeł statek zatonął 6 maja 1943 r. w porcie w Bizercie. Według innych źródeł statek służył jako jacht gauleitera Prus Wschodnich Ericha Kocha i zatonął dopiero w lutym 1945 r. na Morzu Bałtyckim niedaleko Pillau.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Władimir G. Andijenko, Ледокольный флот России, 1860-е-1918 гг., 2009