Kocioł żeliwny
Kocioł żeliwny – najczęściej stosowany typ kotła w budownictwie mieszkaniowym[1]. Jest też najstarszym typem kotłów - pierwsze konstrukcje kotłów żeliwnych powstały pod koniec XIX wieku[2]. Cechuje się trwałością, odpornością na korozję, łatwością w obsłudze[1].
Wyposażony jest w paleniska rusztowe, bezrusztowe lub mechaniczne i posiada najczęściej budowę członową[2]. Człony zawsze są wypełnione wodą, a para może znajdować się w górnej jego części[2].
Do jego zalet można zaliczyć zwiększanie jego powierzchni ogrzewalnej oraz stosunkowo małe wymiary[1].
Do wad należy brak możliwości naprawy przepalonych części oraz wysokie wymagania stawiane jakości wody[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Krystyna Krygier, Tomasz Klinke, Jerzy Sewerynik, Ogrzewnictwo, wentylacja, klimatyzacja: podręcznik dla technikum, Wyd. 7, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2007, strona 57, ISBN 978-83-02-07898-9 [dostęp 2023-08-02].
- ↑ a b c Marian B. Nantka, Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. T. 2, Gliwice: Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 2006, strona 56, ISBN 978-83-7335-306-0 [dostęp 2023-08-02].