Kombinacja afiniczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kombinacja afiniczna – szczególny przypadek kombinacji liniowej w przestrzeniach liniowych, mający zastosowania przede wszystkim w przestrzeniach afinicznych, a więc i euklidesowych; z tego względu istotne w geometrii euklidesowej.

Definicja formalna[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie przestrzenią liniową nad ciałem Kombinacja afiniczna wektorów o współczynnikach to wektor

nazywany kombinacją liniową wektorów którego suma współczynników wynosi czyli

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

W szczególności przestrzeń liniowa może być stowarzyszona z dowolną przestrzenią afiniczną (w tym także z samą przestrzenią jako przestrzenią afiniczną stowarzyszoną samą ze sobą). Nomenklatura stosowana wraz z tym pojęciem nie odbiega od opisanej w artykule opisującym kombinacje liniowe.

Kombinacja afiniczna punktów stałych przekształcenia afinicznego również jest punktem stałym, tak więc punkty stałe stanowią podprzestrzeń afiniczną (w przestrzeni trójwymiarowej: prostą lub płaszczyznę, a w przypadkach trywialnych punkt lub całą przestrzeń).

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Płaszczyzna

Wektor jest kombinacją afiniczną

wektorów oraz ze współczynnikami gdyż

Ten sam wektor jest kombinacją afiniczną z dowolnymi współczynnikami sumującymi się do jedności, np. powyższymi lub

Przestrzeń

Wektor może być przedstawiony jako kombinacja afiniczna (jest to zarazem kombinacja wypukła)

wektorów o współczynnikach ponieważ

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]