Konstanty Fiszer
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji od 2021-12 wymagają weryfikacji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
.jpg)
| |
 Taczała | |
| Data i miejsce śmierci | |
|---|---|
| Odznaczenia | |
| |
Konstanty Fiszer herbu Taczała (zm. 5 stycznia 1887 w Warszawie[1][2]) – polski szlachcic, oficer armii Królestwa Polskiego, uczestnik powstania listopadowego.
Pochodził z Galicji[3]. Syn Józefa, wnuk Jana Pawła, prawnuk Michała Fiszera (Fischera), podpułkownika artylerii koronnej (XVII/XVIII w.)[4][a].
W 1812 wstąpił do batalionu Strzelców Księstwa Warszawskiego jako prosty żołnierz. 20 kwietnia 1829 dosłużył się stopnia kapitana Pułku Grenadierów Gwardii Królestwa Kongresowego[5]. 24 maja 1830 odznaczony został Znakiem Honorowym za 15 lat nienagannej służby oficerskiej. Brał udział w bitwie pod Grochowem. 13 czerwca 1831 awansowany do stopnia majora, służył w 6 Pułku Piechoty Liniowej[6]. Internowany przez Austriaków, powrócił do Warszawy 31 marca 1832, złożył przysięgę na wierność carowi.
Od 1855 działał w Warszawskim Towarzystwie Dobroczynności. W 1861 był członkiem Delegacji Miejskiej[7]. W 1863 roku został przewodniczącym Rady Opiekuńczej, której celem było pomaganie osieroconym w czasie powstania styczniowego rodzinom.
Konstanty Fiszer był kawalerem orderu św. Heleny, odznaczenia nadawanego żołnierzom walczącym pod sztandarami Napoleona[b]
Był żonaty od kwietnia 1831 z Petronelą Jarmińską, z którą miał trzech synów: Franciszka, Józefa i Konstantego.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przodkowie Konstantego Fiszera byli prawdopodobnie spokrewnieni z rodziną generała Stanisława Fiszera.
- ↑ Na portrecie wykonanym w 1863 przez Józefa Simmlera widnieje Order Virtuti Militari, jednakże według wydanej w 1881 roku "Xięga Pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830" Konstanty Fiszer takiego odznaczenia nie otrzymał.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ data śmierci na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ notka o śmierci Fiszera w tygodniku Prawda z dnia 15 stycznia 1887 s.12 (36)
- ↑ Robert Bielecki: Słownik biograficzny oficerów Powstania Listopadowego. T. 2. Warszawa: Neriton, 1996, s. 39. ISBN 83-86842-11-3.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz Polski. M.J. Minakowski. [dostęp 2021-12-29]. (pol.).
- ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1830. Warszawa: Drukarnia Woyskowa, 1830, s. 58.
- ↑ Xięga Pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830; zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku krzyżem wojskowym "Virtuti Militarii" ozdobionych. Lwów: 1881, s. 21.
- ↑ Agata Wiśnioch, Aneta Biały: Portret pułkownika Konstantego Fiszera. Muzeum Narodowe w Warszawie. [dostęp 2021-12-29]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Bielecki, „Słownik biograficzny oficerów Powstania Listopadowego”, tom. 2 ,wyd. Warszawa 1996, ISBN 83-86842-11-3
- „Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy”, tom I, Warszawa 2004