Konstanty Jan Kurman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Jan Kurman
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

9 marca 1930
Warszawa

Data i miejsce śmierci

24 września 2009
Warszawa

Doktor habilitowany nauk technicznych
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktorat

1967
Politechnika Warszawska

Habilitacja

1971
Politechnika Warszawska

Grób prof. Konstantego Jana Kurmana na cmentarzu Bródnowskim

Konstanty Jan Kurman (ur. 9 marca 1930 w Warszawie, zm. 24 września 2009 tamże) – polski inżynier elektronik.

Po ukończeniu w 1949 Liceum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie powrócił do Warszawy i rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej, w 1952 uzyskał tytuł inżyniera i rozpoczął pracę zawodową. Początkowo pracował w zakładach T-1 (obecnie Rawar) nad modernizacją urządzeń radioelektronicznych statku ORP Burza oraz automatyką radiolokacyjną. Awansował na stanowisko kierownika Pracowni Automatyki w Rozwojowym Biurze Konstrukcyjnym, w 1958 powrócił na uczelnię i podjął pracę w Katedrze Automatyki i Telemechaniki, równocześnie kontynuował naukę na studiach magisterskich, które ukończył w 1963. Rok później obronił doktorat "Elementy teorii kwantowo-impulsowej układów regulacji", a w 1971 uzyskał stopień doktora habilitowanego. Od 1972 był docentem w Instytucie Automatyki.

W styczniu 1976 roku podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[1]. W 1980 zaangażował się w powstanie na Politechnice Warszawskiej NSZZ Solidarność, za co od 8 maja do 10 lipca 1982 był internowany. W 1987 związał się z ruchem wolnomularskim, pomiędzy 1993 a 1997 na łamach "Ars Regia" opublikował pięć wystąpień lożowych, które określił jako „masoński testament starego docenta”. Zmarł po długiej chorobie, pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 114L-2-10)[2].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]