Konstanty Peszyński
 major korpusu sądowego
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
sędzia śledczy, prokurator |
Konstanty Peszyński (ur. 10 października 1892, zm. 20 listopada 1941 w ZSRR) – major korpusu sądowego Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Konstanty Peszyński urodził się 10 października 1892. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień kapitana w korpusie oficerów zawodowych sądowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1][2]. W latach 20. służył w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr III, początkowo z siedzibą w Grodnie[3], od 1924 w Wilnie, gdzie w tym w roku pełnił funkcję sędziego śledczego[4], a na przełomie lat 20. i 30 był podprokuratorem przy tymże sądzie[5][6][7][8]. W latach 30. został awansowany na stopień majora[9].
W Wilnie udzielał się amatorsko jako malarz, tworzył głównie obrazy przedstawiające martwą naturę, został członkiem powołanego w 1931 Wileńskiego Towarzystwa Niezależnego Artystów Malarzy i brał udział w jego wystawach w pierwszej połowie lat 30. (np. 20 września 1931 w Wilnie, w 1933 w Warszawie)[10][11][12].
Podczas II wojny światowej zmarł 20 listopada 1941 na obszarze Związku Sowieckiego w łagrze 47 na północnym Uralu, oddział 10[9]. W tym samym miejscu 11 grudnia 1941 zmarł płk Stanisław Ostrowski[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1092.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 988.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1083.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 978.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 696.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 310, 879.
- ↑ Lista starszeństwa korpusu oficerów sądowych. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. Nr 2, s. 73, 1931.
- ↑ Oficerowie korpusu sądowego. Lista starszeństwa. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. Nr 2, s. 103, 1932.
- ↑ a b c Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952.
- ↑ Józef Marian Poklewski: Polskie życie artystyczne w międzywojennym Wilnie. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 1994, s. 123, 126, 227, 229, 276.
- ↑ Przewodnik 86. Wystawa „Żołnierz i koń w sztuce polskiej”. Wiek XIX i XX. Warszawa: Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, 1933, s. 18.
- ↑ Karol Sienkiewicz: Wystawa Prac “Niezależnych” w 1933 r.. sienkiewiczowie.pl, 2018-02-07. [dostęp 2018-09-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.