Konstanty Porcyanko
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: chirurgia i okulistyka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
Konstanty Porcyanko a. Porcjanko[1] (ur. 1793 w guberni mińskiej, zm. 11 listopada 1841 w Wilnie) – profesor chirurgii i okulistyki ("terapii ogólnej i materii medycznej") Uniwersytetu Wileńskiego. Jeden z pionierów urologii na terenie Polski, w 1830 r. przeprowadził pierwszą w Polsce litotrypsję, a w roku 1838 opisał, także jako pierwszy w Polsce, złamanie prącia[2]. Był członkiem Towarzystwa Szubrawców.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1813 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Wileńskiego, do grona jego wykładowców należeli m.in. Ludwik Henryk Bojanus, Józef Frank, Jan Lobenwein i Jan Niszkowski. W czerwcu następnego roku został kandydatem filozofii, a w maju 1818 medycyny. W październiku 1818 przedstawił rozprawę pt. "De cancro labiorum" i uzyskał stopień doktora nauk medycznych, od lutego 1819 wykładał naukę o przyrządach chirurgicznych i bandażowania. Równocześnie od kwietnia tego samego roku pracował jako pomocnik w klinice chirurgicznej kierowanej przez Wacława Pelikana, gdzie nauczył się technik operacyjnych. 11 czerwca 1821 został doktorem chirurgii (do jego pacjentów należał m.in. Adam Mickiewicz[3]), a 22 czerwca 1821 adiunktem w katedrze chirurgii. W następnym roku rozpoczął prowadzenie wykładów z terapii ogólnej i materii medycznej z toksykologi, od czerwca 1824 był profesorem nadzwyczajnym terapii ogólnej i materii medycznej, równocześnie zakończył prowadzenie wykładów z bandażowania i nauki o przyrządach chirurgicznych. Od lipca 1824 był przez rok zasiadał w wileńskim komitecie cenzuralnym, w lipcu 1825 został profesorem zwyczajnym. Ponadto od maja 1826 był wizytatorem szkolnym, ponieważ Wacław Pelikan został powołany na rektora uniwersytetu w jego zastępstwie Konstanty Porcyanko prowadził z wykłady chirurgii i kierował kliniką chirurgiczną. W 1832 Uniwersytet Wileński został zamknięty, wówczas Porcyanko został przeniesiony do Akademii Medyko-Chirurgicznej, gdzie powierzono mu stanowisko profesora chirurgii oraz prowadzenie wykładów z okulistyki, nadal kierował też kliniką chirurgiczną[4].
Jest pochowany na cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encyklopedia Gutenberga online
- ↑ Maciej Czaplicki, Andrzej Borkowski "Fractura penis" Urologia Polska 1978/31/1
- ↑ Maria Dernałowicz, Ksenia Kostenicz, Zofia Makowiecka, Kronika życia i twórczości Mickiewicza. Lata 1798-1824, s. 295, 296.
- ↑ Konstanty Porcyanko w Internetowym Polskim słowniku Biograficznym
- ↑ Krzysztof Wałejko (z zespołem red. ks. Marek Borysiak, Anna Franko, Irena Jutkiewicz i Katarzyna Jutkiewicz: Praktyczny przewodnik po Wilnie. Przedsiębiorstwo Wydawnicze "Krzysztof Wałejko", Suwałki 2003, s. 102. ISBN 83-918978-2-6.