Konstanty Tyzenhauz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Tyzenhauz
Ilustracja
Herb
Bawół
Rodzina

Tyzenhauz

Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1786
Żołudek

Data i miejsce śmierci

16 marca 1853
Postawy

Ojciec

Ignacy Tyzenhauz

Matka

Anna Biegańska

Żona

Waleria Wańkowicz

Dzieci

Zbigniew, Helena, Maria, Władysław, Rajnold

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Konstanty Tyzenhauz (ur. 3 czerwca 1786 r. w Żołudku koło Grodna, zm. 16 marca 1853 r. w Postawach) – polski hrabia, ornitolog, ziemianin, malarz (uczeń Jana Piotra Norblina).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze szlacheckiego rodu Tyzenhauzów, był synem Ignacego i Anny z Biegańskich. Po ojcu odziedziczył tytuł hrabiego. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim, wśród jego nauczycieli byli Stanisław Jundziłł i Jan Rustem. Brał udział w wojnach napoleońskich 1812–1814. Podczas inwazji na Rosję w 1812 roku utworzył i poprowadził swój pułk. Brał udział w obronie twierdzy Modlin, w walce o Niemcy. W 1813 roku otrzymał Krzyż Legii Honorowej.

Był członkiem warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Członek korespondent Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego (1846–1853)[1].

Jako przyrodnik zajmował się głównie ornitologią:

Pałac w Rakiszkach na Litwie wybudowany przez ojca Konstantego, Ignacego Tyzenhauza

Ponadto jest autorem ilustracji do Oologii ptaków polskich Władysława Taczanowskiego (1862) i twórcą kolekcji kilku tysięcy okazów spreparowanych ptaków z terenów obecnej Białorusi, Litwy i Ukrainy. Ów zbiór ornitofauny po śmierci Tyzenhauza przekazano (1858) Wileńskiej Komisji Archeologicznej.

W swojej posiadłości w Postawach pozostawił kolekcję obrazów. W tamtejszym parku pałacowym znajduje się jego pomnik.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Provinzial-Handbuch der Königreich Galizien und Lodomerien für das Jahr 1850, s. 560; 1851, s. 625; 1852, s. 610; 1853, s. 618;
Konstanty Tyzenhauz

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Szyszka M., 2011: Konstanty Tyzenhauz (1786-1853) - pasjonat ptaków i malarstwa. Ptaki Polski, nr 2 (22): 40-41.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]