Konwencje typograficzne

Konwencje typograficzne – różne sposoby korzystania ze wspólnego łacińskiego zestawu znaków. W zależności od tego, w jakim języku składany jest tekst, różnią się od siebie reguły składu odstępów, zastosowanie interpunkcji, dobór znaków.

Język angielski amerykański a brytyjski

Poza różnicą w pisowni oba te języki mają odmienne zasady stosowania interpunkcji oraz odstępów. W języku angielskim amerykańskim stosuje się podwójny cudzysłów do oznaczenia cytatu głównego, pojedynczy do cytatu w cytacie. W zapisie brytyjskim pojedynczy cudzysłów oznacza cytat główny, natomiast podwójny – cytat w cytacie. W języku angielskim amerykańskim cytat wewnętrzny obejmuje znaki interpunkcyjne, podczas gdy w brytyjskim składzie cytat wewnętrzny nie obejmuje znaków interpunkcyjnych, następują one po nim.

Zapis temperatury

W języku angielskim amerykańskim temperaturę należy składać jako całe wyrażenie bez spacji. W zapisie brytyjskim należy łączyć znak stopnia i skali oraz oddzielić tę parę od liczby stopni chudą spacją lub niepodzielną spacją międzywyrazową.

Konwencje typograficzne w języku francuskim

Interpunkcja

Na końcu skrótów nie jest stawiana kropka. W miejscach, w których w języku angielskim stawia się pauzę, w języku francuskim stawiana jest półpauza rozdzielana spacjami międzywyrazowymi. W wyrażaniu przedziałów liczb i dat używa się dywizu. Trójkropek umieszcza się bezpośrednio po słowie, które go poprzedza, po nim wstawia się spację międzywyrazową.

Cytaty

We francuskich tekstach stosuje się podwójny cudzysłów ostrokątny skierowany na zewnątrz. Oddziela się go od tekstu z obu stron chudą spacją lub niepodzielną spacją międzywyrazową. Kropkę lub przecinek składa się wewnątrz cudzysłowu tylko wtedy, gdy należą one do cytowanego tekstu, w przeciwnym razie ich miejsce znajduje się poza cudzysłowem. Cytaty w ramach cytatów rozróżnia się tymi samymi symbolami - podwójnymi cudzysłowami ostrokątnym. W dialogach pomija się cudzysłowy, a kwestie poszczególnych postaci wprowadza się za pomocą półpauzy.

Wielkie litery

Nazwy miesięcy nie pisze się wielką literą, poza datami historycznymi. W adresach używa się wielkich liter jedynie w wypadku nazw własnych. Tytuły książek i magazynów składa się minuskułami z wyłączeniem pierwszych liter pisanych majuskułami.

Konwencje typograficzne w innych językach europejskich

Język hiszpański

Hiszpańskie zwyczaje typograficzne są podobne do francuskich. W cytatach stosowane są cudzysłowy ostrokątne. Tekst znajdujący się pomiędzy nimi oddziela się chudą spacją lub niepodzielną spacją międzywyrazową. Półpauzy, które wprowadzają kwestie wypowiadane przez postacie w dialogu, składa się bez spacji. Zdania pytające i wykrzyknikowe rozpoczyna się odwróconymi znakami zapytania oraz wykrzyknienia.

Język włoski

Cytaty składane są podobnie jak w języku francuskim i hiszpańskim. W dialogach stosuje się pauzy, po których występuje spacja międzywyrazowa. Do oznaczenia przerwy w myśli lub mowie stosuje się czterokropek. Po tym znaku stawiamy spację międzywyrazową.

Język niemiecki

Skład niemiecki przypomina angielski. Jest jednak kilka wyjątków: wszystkie rzeczowniki oraz wyrazy występujące w roli rzeczowników zaczyna się od wielkiej litery. W składzie niemieckim występują trzy rodzaje cudzysłowów - podwójny cudzysłów ostrokątny, podwójne znaki prim oraz cudzysłowy apostrofowe. W każdym wypadku znaki te składane są bez spacji. Przed i po pauzach występuje spacja międzywyrazowa.

Bibliografia

• Robert Bringhurst: Elementarz stylu w typografii. Dorota Dziewońska (tłum.). Wyd. 3. Kraków: d2d, 2013. ISBN 978-83-927308-6-6. (pol.).brak strony w książce