Kopczykowanie
Kopczykowanie – sposób wegetatywnego rozmnażania drzew i krzewów owocowych oraz ozdobnych[1].
Rośliny przeznaczone do rozmnażania przez kopczykowanie należy wysadzać na wiosnę przycinając jednocześnie pędy na wysokości 2-30 cm nad ziemią. Możliwe jest też wysadzanie roślin jesienią, rośliny takie wymagają zabezpieczenia przed mrozami. W wyniku przycięcia rośliny wytwarzają nowe pędy wyrastające z pąków przybyszowych lub śpiących oczek. Ich obsypanie wilgotną glebą sprzyja wykształceniu korzeni przybyszowych. Zabieg przysypywania należy powtórzyć kilka razy w ciągu roku, tak aby pędy były stale zakryte do wysokości 20-25 cm. Odcięcie dostępu światła (etiolacja) sprzyja rozwojowi korzeni. Ważne jest również utrzymanie niezbyt wysokiej temperatury. Jesienią po usunięciu gleby tworzącej kopczyk odcina się pędy z korzeniami, zostawiając krótkie fragmenty na pieńku rośliny matecznej. Jeżeli część pędów nie wytworzyła korzeni konieczne jest pozostawienie ich w kopczyku do wiosny. Co kilka lat (4-5) stosuje się przerwę w rozmnażaniu w celu regeneracji rośliny matecznej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jerzy Hrynkiewicz-Sudnik, Bolesław Sękowski, Mieczysław Wilczkiewicz: Rozmnażanie drzew i krzewów liściastych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 86-87. ISBN 83-01-13434-8.