Kostrzewa walezyjska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kostrzewa walezyjska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

kostrzewa

Gatunek

kostrzewa walezyjska

Nazwa systematyczna
Festuca valesiaca Schleich. ex Gaudin
Agrost. Helv. 1: 242 (1811)[3]

Kostrzewa walezyjska (Festuca valesiaca Schleich. ex Gaudin) – gatunek wieloletniej rośliny z rodziny wiechlinowatych. Roślina stepów, widnych lasostepów i półpustyń.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje w umiarkowanym klimacie Eurazji od Francji na zachodzie po Chiny na wschodzie[3]. W Polsce jest gatunkiem rzadkim; rośnie w południowej części kraju w pasie wyżyn i na pojedynczych stanowiskach na Dolnym Śląsku i w rejonie Torunia[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Przekrój przez liść
Łodyga
Źdźbło.
Liście
Nitkowate, szorstkie, pokryte woskiem. Języczek liściowy krótki, ucięty, nagi, z uszkami obejmującymi łodygę.
Kwiaty
Zebrane w kłoski długości ok. 6 mm. Plewka dolna z krótką ością[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na skałach i zboczach. Kwitnie w maju i czerwcu. Gatunek charakterystyczny muraw kserotermicznych ze związku Festuco-Stipion i zespołu Sisymbrio-Stipetum capillatae[6].

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006, 2016)[7] w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia VU)[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-02] (ang.).
  3. a b c Festuca valesiaca Schleich. ex Gaudin, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-19].
  4. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 238, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  6. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
  7. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  8. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.