Kot japoński bobtail
 Kot japoński bobtail | |
| Kod EMS |
JBT |
|---|---|
| Kategoria |
III |
| Nazwa angielska |
Japanese Bobtail |
| Standardy rasy (według organizacji felinologicznych) | |
| CFA | |
| FIFe | |
| TICA | |
| AACE | |
| Punktacja za standard rasy (według FIFe) | |
| Głowa |
20 |
| Korpus |
30 |
| Ogon |
20 |
| Futro kolor |
15 |
| Futro jakość |
10 |
| Kondycja |
5 |
| Uznane odmiany barwne | |
| Kod EMS |
JBT |
Kot japoński bobtail – rasa kotów krótkoogonowych[1] (z jęz. angielskiego bobtail znaczy krótko obcięty ogon). Krótki ogon jest efektem mutacji genetycznej spowodowanej uzewnętrznieniem alleli recesywnych[2][3]. Japońskie bobtaile są rasą występującą od stuleci w Japonii, gdzie uważa się, że przynoszą szczęście domowi i domownikom, zwłaszcza trójkolorowe, nazwane mi-ke (co oznacza trzy kolory). Japońskie bobtaile zwróciły na siebie uwagę miłośników kotów nie tak dawno. Przyczynili się do tego przebywający w Japonii amerykańscy sędziowie, których zafascynowały te koty. Japońskie bobtaile zostały uznane przez CFA (Cat Fanciers' Association) za nową rasę kotów w 1971 roku. Po pięciu latach przemyślanej hodowli utrwalono wygląd japońskich bobtaili. W Stanach Zjednoczonych zdobyły one pełny status wystawowy.
Rasa nie jest powiązana z amerykańskim bobtailem, pomimo podobnej nazwy i wyglądu fizycznego[4].
Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]
Tułów długi, dobrze umięśniony. Bardzo krótki ogon, zakrzywiony lub zawinięty o długości do 10 centymetrów. Trójkątna głowa z wysokimi kośćmi policzkowymi. Duże uszy. Oczy owalne, szeroko osadzone, duże, skośne w kierunku uszu. Masa ciała od 2,5 do 4 kg.
Umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Tradycyjne odmiany to: biała, czarna, ruda, dwubarwna, szylkretowa i tzw. mi-ke (jap. 三毛 trzy futra) czyli łaciate, z przewagą łatek na głowie, ogonie i nogach. Może też występować w innych kolorach. Motywy na sierści powinny być wyraźne i intensywne. Barwy oczu uzależnione od koloru sierści.
Typ sierści[edytuj | edytuj kod]
Bez podszycia. Krótkowłose mają sierść jedwabistą. Występują także odmiany długowłose. Na karku i nogach często dłuższe włosy.
Pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Linieje nieznacznie. Dla każdego typu sierści zaleca się sporadyczne szczotkowanie.
Koty tej rasy lubią kąpiele[1].
Rasa w kulturze[edytuj | edytuj kod]
Japoński bobtail stanowi pierwowzór postaci Hello Kitty[1], jest nazywany „kotem szczęścia” – maneki-neko[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Które rasy kotów kochają wodę?, „Mój Pies”, 6 (33), lipiec 2018, s. 43, ISSN 0867-2822.
- ↑ Cat Fancier's Association, Inc: Breed Profile Japanese Bobtail. cfainc.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-12)].. Accessed on: June 2nd, 2007 (ang.)
- ↑ The Japan Times
- ↑ "Comparison: Japanese Bobtail, Manx and American Bobtail". [dostęp 2015-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-05)].