Krążowniki torpedowe typu Wattignies

Krążowniki torpedowe typu Wattignies

Kraj budowy	Francja
Użytkownicy	Marine nationale
Stocznia	Arsenal de Rochefort, Rochefort Arsenal de Cherbourg, Cherbourg
Wejście do służby	1892-1898
Wycofanie	1908-1910
Zbudowane okręty	2
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 1280 ton
Długość	68 m między pionami
Szerokość	8,92 m
Zanurzenie	4,8 m
Napęd	2 maszyny parowe potrójnego rozprężania 4–8 kotłów moc 4000 KM 2 śruby
Prędkość	18-18,5 węzła
Zasięg	2800 Mm przy 10 w.
Załoga	162–173
Uzbrojenie	5 dział kal. 100 mm L/26 (5 x I) 6 dział kal. 47 mm L/40 (6 x I) 4 działka kal. 37 mm L/20 (4 x I) 4 wt kal. 350 mm
Opancerzenie	pokład 40 mm

Krążowniki torpedowe typu Wattignies – francuskie krążowniki torpedowe z lat 90. XIX wieku. W latach 1891–1894 w stoczniach Arsenal de Rochefort w Rochefort i Arsenal de Cherbourg w Cherbourgu zbudowano dwa okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Marine nationale w latach 1892–1898, a z listy floty skreślono je w latach 1908–1910 i następnie złomowano.

Projekt i budowa

Krążowniki torpedowe typu Wattignies stanowiły rozwinięcie wcześniejszych okrętów typu Condor . Kadłuby jednostek wykonano ze stali.

Prototypowa jednostka („Wattignies”) powstała w stoczni Arsenal de Rochefort, zaś druga („Fleurus”) w stoczni Arsenal de Cherbourg . Stępki okrętów położono w latach 1889–1891, a zwodowane zostały w latach 1891–1893 . Koszt budowy jednego okrętu wyniósł w przeliczeniu od 111 000 do 116 300 £.

Okręt	Stocznia	Początek budowy	Wodowanie	Wejście do służby	Los
„Wattignies”	Arsenal de Rochefort	październik 1889	9 kwietnia 1891	maj 1892	wycofany 1908, złomowany
„Fleurus”	Arsenal de Cherbourg	marzec 1891	18 marca 1893	październik 1898	wycofany 1910, złomowany

Dane taktyczno–techniczne

Okręty były niewielkimi krążownikami torpedowymi . Długość między pionami wynosiła 68 metrów, szerokość całkowita 8,92 metra, zaś maksymalne zanurzenie 4,8 metra . Wyporność normalna wynosiła 1280 ton . Okręty napędzane były przez dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4000 KM, do których parę dostarczały cztery lub osiem kotłów . Maksymalna prędkość napędzanych dwiema śrubami jednostek wynosiła 18–18,5 węzła . Okręty zabierały maksymalnie 160 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2800 Mm przy prędkości 10 węzłów .

Główne uzbrojenie artyleryjskie jednostek składało się z pięciu pojedynczych dział kalibru 100 mm L/26 M1881 . Oprócz tego na okrętach zainstalowano sześć pojedynczych dział Hotchkiss M1885 L/40 kal. 47 mm i cztery pojedyncze działka kal. 37 mm L/20 M1885 . Okręty wyposażone były w cztery nadwodne wyrzutnie torped kal. 350 mm .

Wypukły stalowy pokład pancerny miał grubość 40 mm, a nad maszynownią znajdował się koferdam i pokład przeciwodłamkowy .

Załoga pojedynczego okrętu liczyła od 162 do 173 oficerów, podoficerów i marynarzy .

Służba

„Wattignies” został przyjęty do służby w Marine nationale w maju 1892 roku, a bliźniaczy „Fleurus” ze względu na problemy z kotłami został wcielony w skład floty dopiero w październiku 1898 roku . W końcu lat 90. XIX wieku z pokładu okrętów usunięto wszystkie wyrzutnie torped . Obie jednostki zostały wycofane ze służby w latach 1908–1910, a następnie złomowane.

Bibliografia

• The Naval Annual, 1894. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1894. (ang.).
• Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: WATTIGNIES torpedo cruisers (1892 - 1898). Navypedia. [dostęp 2021-02-19]. (ang.).
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).