Krzysztof Dzikowski (lekarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Dzikowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1933
Poznań

Data i miejsce śmierci

3 marca 1992
Poznań

Miejsce spoczynku

cmentarz Górczyński w Poznaniu

Zawód, zajęcie

lekarz

Miejsce zamieszkania

Poznań

Narodowość

polska

Uczelnia

Akademia Medyczna w Poznaniu

Wydział

Wydział Lekarski

Odznaczenia
Order Uśmiechu Medal im. dr. Henryka Jordana

Krzysztof Dzikowski (24 kwietnia 1933 w Poznaniu, zm. 3 marca 1992 tamże) – polski lekarz, działacz społeczny w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą niepełnosprawną, jedna z pierwszych osób odznaczona Orderem Uśmiechu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec był profesorem Gimnazjum im. Marii Magdaleny, wykładał język francuski. Gdy wybuchła II wojna światowa, rodzina Dzikowskich została wysiedlona do Generalnego Gubernatorstwa. Po wojnie Dzikowski powrócił do Poznania.

W 1950 ukończył Gimnazjum im. Marii Magdaleny, później studiował na Akademii Medycznej w Poznaniu, uzyskując dyplom Wydziału Lekarskiego (1955).

Od 1955 do 1964 współpracował z Karolem Jonscherem w Klinice Chorób Dzieci Akademii Medycznej.

Od 1955 pracował w Państwowym Pogotowiu Opiekuńczym. Od 1964 pracował jako lekarz w Szkole Podstawowej Specjalnej nr 107. Od 1973 był kierownikiem Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży ZOZ Poznań-Grunwald. Wszystkie funkcje pełnił do śmierci w 1992.

W 1980 uczestniczył w Światowej Olimpiadzie Sportowej dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej (USA).

Działał w Oddziale Poznańskim Polskiego Towarzystwa Higieny Psychicznej (od 1970 przewodniczący), Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Higieny Psychicznej w Warszawie, Poznańsko-Lubelskim Oddziale Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (sekcja Psychiatrii Dziecięcej), Wielkopolskiej Izbie Lekarskiej, Okręgowej Radzie Lekarskiej, Komisji Zdrowia Publicznego, Naczelnej Izbie Lekarskiej (Zespół ds. Farmakoterapii).

Prowadzone przez niego placówki uważane były za wzorcowe. Skupiał w nich zaangażowanych specjalistów – psychologów, pedagogów, lekarzy i tworzył sprawną strukturę organizacyjną. Określany był jako wspaniały i szlachetny człowiek, ofiarny lekarz poświęcający całe życie dzieci i młodzieży (...), niestrudzony i zaangażowany działacz społeczny na polu walki o prawa dziecka.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • 1968 – Order Uśmiechu (nr legitymacji – 3)
  • 1987 – Medal im. Karola Marcinkowskiego Akademii Medycznej w Poznaniu (nr legitymacji – 3) za postawę moralną i działalność społeczną
  • Medal im. Henryka Jordana
  • Złota Odznaka Honorowa Polskiego Towarzystwa Higieny Psychicznej

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]