Lampy elektronowe produkowane w Polsce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lista próżniowych odbiorczych lamp elektronowych wytwarzanych w Polsce, niezależnie od wielkości ich produkcji, stopnia rozpowszechnienia i zastosowania.

  • Lista nie obejmuje lamp gazowanych, lamp mikrofalowych, liczników promieniowania jonizującego, kineskopów, lamp określanych jako nadawcze, lamp liczących i innych lamp specjalnych.

Spis skrótów i oznaczeń[edytuj | edytuj kod]

  • Io – prąd wyprostowany
  • Iż – prąd żarzenia
  • m.cz. – małej częstotliwości
  • p.cz. – pośredniej częstotliwości
  • Pa – dopuszczalna moc strat w anodzie
  • Po – moc wyjściowa
  • S – nachylenie charakterystyki
  • Sc – nachylenie przemiany
  • Uap – maksymalne napięcie na anodzie w impulsie
  • Utr – dopuszczalne napięcie na wejściu prostownika
  • Uż – napięcie żarzenia
  • w.cz. – wielkiej częstotliwości
  • μ – współczynnik wzmocnienia

Producenci lamp elektronowych w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Do II wojny światowej[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza informacja o produkcji lamp w Polsce (rozpoczętej 1 grudnia 1921, według wzorów francuskich) dotyczy niewielkiej, zatrudniającej kilka osób, warszawskiej firmy Radjopol. Informacja ukazała się w Przeglądzie Elektrotechnicznym z czerwca 1922[1]. Produkcja na większą skalę rozpoczęła się po włączeniu Radjopolu do Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego.

Produkcja wielkoprzemysłowa została uruchomiona przez firmę Philips, a liczbę odbiorczych lamp elektronowych wytwarzanych w Polsce bezpośrednio przed II w.ś. szacuje się na od około 700 tysięcy[2] do 1,2 miliona[3] sztuk rocznie.

PTR[edytuj | edytuj kod]

Polskie Towarzystwo Radiotechniczne (PTR) – powstało w 1923 przez połączenie spółek Farad i Radjopol. Do końca lat 20 produkowano kilka typów lamp w oparciu o licencje francuskie. W roku 1928 przedsiębiorstwo zostało przejęte przez Polskie Zakłady Marconi, w których produkowano między innymi lampy nadawcze[4].

Polon[edytuj | edytuj kod]

W 1926 firma Polon z Bydgoszczy podjęła produkcję lamp elektronowych, wstrzymała ją pod koniec lat 20. Lampy były budowane według wzorów amerykańskich[4].

Philips[edytuj | edytuj kod]

Powstałe w 1922 roku Polskie Zakłady Philips rozpoczęły produkcję lamp w połowie lat 20. (w 1928 wyprodukowano około 286 tysięcy lamp). W 1930 roku wybudowano hutę szkła, która już w początkowym okresie dostarczała 1500 baniek dziennie, a w latach 30. Philips osiągnął na polskim rynku pozycję dominującego producenta, bliską monopolowi. W 1938 roku rozpoczęto tworzenie przyzakładowego laboratorium badawczego, konstrukcyjnego i technologicznego, ale do wybuchu wojny działania te nie zostały zakończone[4][5]. Lampy Philipsa produkowane w Polsce często miały napisy wykonane po polsku. Można je też spotkać w innych krajach (także sygnowane przez lokalne firmy zależne, jak Valvo w Niemczech), rozpoznawalne są po umieszczanych na bańkach kodach oznaczających miejsce produkcji.

Tungsram[edytuj | edytuj kod]

Warszawskie Zjednoczone Fabryki Żarówek Tungsram rozpoczęły produkcję odbiorczych lamp elektronowych w 1937 roku i od 1938 roku stały się największym konkurentem Philipsa[4]. Niestety Tungsram nie oznaczał na bańkach miejsca produkcji i trudno określić, które z lamp były produkowane w Polsce, a które importowane.

Po II wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 50. produkcja odbiorczych lamp elektronowych w Polsce wynosiła około 0,5 miliona, a w 1961 roku około 9 milionów sztuk rocznie[3].

PWLR[edytuj | edytuj kod]

W 1946 roku uruchomiono w Dzierżoniowie Państwową Wytwórnię Lamp Radiowych (PWLR) w oparciu o sprzęt z dawnego laboratorium firmy Telefunken znajdującego się w Kowarach. Wytwórnia szybko podjęła produkcję lamp prostowniczych, a później także lamp bardziej złożonych. W 1947 roku zawarto umowę licencyjną z firmą Philips i zadecydowano o przeniesieniu fabryki lamp do Warszawy[6].

ZWLE[edytuj | edytuj kod]

Zakłady Wytwórcze Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg (ZWLE) powstały w latach 1948–1949 z połączonych zakładów PWLR przeniesionych z Dzierżoniowa na teren byłych zakładów Philipsa i ocalałych częściowo zakładów fabryki Tungsram. W latach 1955–1956 rozpoczęto produkcję lamp nowalowych. Zakłady (w pewnym okresie zwane w skrócie Telam) były głównym polskim producentem lamp odbiorczych. W połowie lat 60. zyskały status przedsiębiorstwa przodującego w przemyśle lampowym nadzorując inne zakłady skupione w kombinacie Unitra-Polam, później Polamp[7].

Lamina[edytuj | edytuj kod]

Doświadczalne Zakłady Lampowe Lamina powstały w Piasecznie z Zakładu Elektroniki Państwowego Instytutu Telekomunikacyjnego. Najpierw został on wcielony do ZWLE (w 1951 r.), gdzie zachował pewną autonomię, a następnie (w 1957 r.) wydzielony w postaci osobnego przedsiębiorstwa[8]. W Laminie produkowano głównie lampy do celów profesjonalnych. Zakłady istnieją do dziś.

PIE[edytuj | edytuj kod]

Utworzony w 1956 roku, zajmował się głównie pracami badawczymi oraz małoseryjną produkcją doświadczalną i lamp specjalnych. W 2007 został włączony do Instytutu Tele- i Radiotechnicznego.

Dolam[edytuj | edytuj kod]

Doświadczalne Zakłady Lamp Elektronowych Dolam powstały we Wrocławiu z wydzielonego w 1965 roku Zakładu Doświadczalnego PIE. Zakład produkował lampy do celów specjalnych, zajmował się też wdrażaniem nowych technologii[9].

Lampy elektronowe produkowane w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Do II wojny światowej[edytuj | edytuj kod]

Diody prostownicze[edytuj | edytuj kod]

506[edytuj | edytuj kod]
Duodioda prostownicza 506K
  • Producent: Philips. Duodioda bezpośrednio żarzona, cokół kołkowy. Lampa bardzo popularna, w latach 30 stosowana w wielu odbiornikach radiowych różnych firm.
  • Uż=4 V, Io=75 mA przy Utr=300 V.
1801[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips. Duodioda bezpośrednio żarzona, cokół kołkowy. Stosowana w prostszych odbiornikach radiowych, o mniejszym poborze prądu anodowego, często reakcyjnych.
  • Uż=4 V, Io=30 mA przy Utr=250 V.
1802[edytuj | edytuj kod]
Dioda prostownicza 1802
  • Producent: Philips. Bezpośrednio żarzona, cokół kołkowy. Stosowana w prostszych odbiornikach radiowych, o mniejszym poborze prądu anodowego, często reakcyjnych.
  • Uż=4 V, Io=25 mA przy Utr=250 V.
AZ1[edytuj | edytuj kod]
Duodioda prostownicza AZ1
  • Producent: Philips. Duodioda bezpośrednio żarzona, cokół bocznostykowy. Lampa bardzo popularna, stosowana w wielu odbiornikach radiowych różnych firm.
  • Uż=4 V, Io=100 mA przy Utr=300 V.

Diody sygnałowe[edytuj | edytuj kod]

AB1[edytuj | edytuj kod]
Duodioda detekcyjna AB1
  • Producent: Philips. Pośrednio żarzona duodioda ze wspólną katodą z cokołem kołkowym.
  • Uż=4 V, Io=0,8 mA przy Utr=200 V
AB2[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips. Pośrednio żarzona duodioda ze wspólną katodą. Wczesna wersja posiadała cokół kołkowy, późniejsza bocznostykowy.
  • Uż=4 V, Io=0,8 mA przy Utr=200 V

Triody napięciowe[edytuj | edytuj kod]

A209[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips[4]. Cokół kołkowy, do odbiorników bateryjnych.
  • Uż=2 V, μ=9, S=1 mA/V.
A409[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips[4]. Cokół kołkowy.
  • Uż=4 V, μ=10, S=0,9 mA/V.
A415[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips[4]. Cokół kołkowy.
  • Uż=4 V, μ=15, S=1,5 mA/V.
A425[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips[4]. Cokół kołkowy. Stosowana w stopniach wzmacniaczy w.cz. i m.cz. odbiorników radiowych.
  • Uż=4 V, μ=25, S=1,2 mA/V.
DE2HF[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PTR[10]. Produkowane na licencji francuskiej.
  • Uż=2 V, μ=12.
DE2LF[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PTR[10]. Produkowane na licencji francuskiej.
  • Uż=2 V, μ=7.
E438[edytuj | edytuj kod]
Trioda napięciowa E438
  • Producent: Philips. Cokół kołkowy.
  • Uż=4 V, μ=42, S=1,5 mA/V.
KL1[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PTR[11]. Cokół kołkowy, lampa produkowana na licencji firmy Marconi w połowie lat 20, odpowiednik lampy Philipsa E415.
  • Uż=4 V, μ=15, S=1,4 mA/V.
RA, RT[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PTR[10]. Produkowane według wzorów francuskich, wchodziły w skład wojskowej radiostacji E-10bis produkowanej przez PTR przy końcu lat 20[12].
  • Uż=4 V, μ=10-14.
RM[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PTR[10]. Produkowane na licencji francuskiej.
  • Uż=4 V, μ=8-12.
PRM[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PTR[10]. Produkowane na licencji francuskiej.
  • Uż=4 V, μ=9.
SRM[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PTR[10]. Produkowane na licencji francuskiej.
  • Uż=4 V, μ=15-17.

Tetrody napięciowe[edytuj | edytuj kod]

A441[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips[4]. Cokół kołkowy.
  • Uż=4 V, S=0,3 mA/V.
A442, B442[edytuj | edytuj kod]
Tetroda napięciowa B442
  • Producent: Philips[4]. Cokół kołkowy.
  • Uż=4 V, S=0,7-0,9 mA/V.

Pentody napięciowe[edytuj | edytuj kod]

E446[edytuj | edytuj kod]
Pentoda w.cz. E446
  • Producent: Philips. Pentoda wielkiej częstotliwości z cokołem kołkowym.
  • Uż=4 V, S=2,5 mA/V.
AF2[edytuj | edytuj kod]
Selektoda AF2
  • Producent: Philips. Selektoda z cokołem kołkowym.
  • Uż=4 V, S=2,5-0,02 mA/V.
AF3[edytuj | edytuj kod]
Selektoda AF3
  • Producent: Philips. Selektoda z cokołem bocznostykowym.
  • Uż=4 V, S=1,8-0,002 mA/V.
AF7[edytuj | edytuj kod]
Pentoda w.cz. AF7
  • Producent: Philips. Cokół bocznostykowy.
  • Uż=4 V, S=2,1 mA/V.
EF6[edytuj | edytuj kod]
Pentoda EF6
  • Producent: Philips. Cokół bocznostykowy.
  • Uż=6,3 V, S=1,8 mA/V.
EF8[edytuj | edytuj kod]
Heksody EF8
  • Producent: Philips. Selektoda z cokołem bocznostykowym. W katalogach określana jako pentoda, choć ma dodatkową czwartą siatkę umieszczoną między siatkami sterującą i ekranującą (czyli z formalnego punktu widzenia jest heksodą). Dodatkowa siatka zwykle była łączona z katodą i zmniejszała znacząco prąd siatki ekranującej, a co za tym idzie – szumy wnoszone przez lampę. W folderach reklamowych była nazywana silentodą.
  • Uż=6,3 V, S=1,8-0,001 mA/V.
EF9[edytuj | edytuj kod]
Pentoda w.cz. EF9
  • Producent: Philips. Selektoda z cokołem bocznostykowym.
  • Uż=6,3 V, S=2,2-0,0045 mA/V.
KF4[edytuj | edytuj kod]
Pentoda w.cz. KF4
  • Producent: Philips. Pentoda w.cz. z cokołem bocznostykowym. Przeznaczona od radioodbiorników bateryjnych.
  • Uż=2 V, S=0,8 mA/V.

Triody mocy[edytuj | edytuj kod]

B205[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips[4]. Cokół kołkowy, do odbiorników bateryjnych.
  • Uż=2 V, μ=5, S=1,2 mA/V, Po=0,2W.
B405, DE6[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PTR (DE6)[11], Philips (B405)[4]. Cokół kołkowy.
  • Uż=4 V, μ=5, S=1,7 mA/V, Pa=3W.
B406[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips[4]. Cokół kołkowy. Stosowana w stopniach końcowych odbiorników radiowych.
  • Uż=4 V, μ=6, S=1,4 mA/V, Pa=3.
B409[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips[4]. Cokół kołkowy.
  • Uż=4 V, μ=9, S=1,8 mA/V, Pa=3W.
DE4[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PTR[10]. Cokół kołkowy.
  • Uż=4 V, μ=7.

Pentody mocy[edytuj | edytuj kod]

B443[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips[4]. Cokół kołkowy. Stosowana w stopniach końcowych odbiorników radiowych.
  • Uż=4 V, S=1,3 mA/V, Pa=3W.
C443[edytuj | edytuj kod]
Pentoda mocy C443
Pentoda mocy C443 (widok z góry)
  • Producent: Philips[4]. Cokół kołkowy.
  • Uż=4 V, S=1,7 mA/V, Pa=6W.
E443H[edytuj | edytuj kod]
Pentoda Philipsa E443H
  • Producent: Philips. Cokół kołkowy.
  • Uż=4 V, S=3,0 mA/V, Pa=9W.
AL4[edytuj | edytuj kod]
Pentoda mocy AL4
Pentoda mocy TAL4
  • Producent: Philips. Cokół bocznostykowy, katoda pośrednio żarzona. Bardzo popularna, elektrycznie identyczna z lampą EL3N posiadającą inne napięcie żarzenia.
  • Uż=4 V, S=9,5 mA/V, Pa=9W.
EL3[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips. Cokół bocznostykowy, katoda pośrednio żarzona. Bardzo popularna, elektrycznie identyczna z lampą AL4 posiadającą inne napięcie żarzenia.
  • Uż=6,3 V, S=9,5 mA/V, Pa=9W.

Oktody[edytuj | edytuj kod]

AK2[edytuj | edytuj kod]
Oktoda AK2
  • Producent: Philips. Mieszacz częstotliwości do odbiorników radiowych, z cokołem bocznostykowym.

Uż=4 V, Sc=0,6 mA/V.

EK2[edytuj | edytuj kod]
Oktoda EK2
  • Producent: Philips. Mieszacz częstotliwości do odbiorników radiowych, z cokołem bocznostykowym.

Uż=6,3 V, Sc=0,55 mA/V.

KK2[edytuj | edytuj kod]
Oktoda KK2
  • Producent: Philips. Mieszacz częstotliwości do odbiorników radiowych, z cokołem bocznostykowym.

Uż=2 V, Sc=0,27 mA/V.

Duodioda – trioda[edytuj | edytuj kod]

ABC1[edytuj | edytuj kod]
Lampa ABC1
  • Producent: Philips. Lampa złożona – dwie diody detekcyjne i trioda posiadające wspólną katodę. Cokół bocznostykowy.

Uż=4 V, trioda: μ=27, diody: Io=0,8 mA.

CBC1[edytuj | edytuj kod]
Lampa CBC1
  • Producent: Philips. Lampa złożona – dwie diody detekcyjne i trioda posiadające wspólną katodę. Cokół bocznostykowy.

Uż=13 V, Iż=0,2A, trioda: μ=27, diody: Io=0,8 mA.

EBC3[edytuj | edytuj kod]
Lampa EBC3
  • Producent: Philips. Lampa złożona – dwie diody detekcyjne i trioda posiadające wspólną katodę. Cokół bocznostykowy.

Uż=6,3 V, trioda: μ=30, diody: Io=0,8 mA.

Duodioda – pentoda mocy[edytuj | edytuj kod]

ABL1[edytuj | edytuj kod]
Lampa ABL1
  • Producent: Philips. Lampa złożona – dwie diody detekcyjne i pentoda mocy posiadające wspólną katodę. Cokół bocznostykowy. Charakterystyki elektryczne identyczne z EBL1, posiadającą inne napięcie żarzenia.
  • Uż=4 V, pentoda: Pa=9W, S=9 mA/V, dioda: Io=0,8 mA.
EBL1[edytuj | edytuj kod]
Lampa EBL1
  • Producent: Philips. Lampa złożona – dwie diody detekcyjne i pentoda mocy posiadające wspólną katodę. Cokół bocznostykowy. Charakterystyki elektryczne identyczne z ABL1, posiadającą inne napięcie żarzenia.
  • Uż=6,3 V, pentoda: Pa=9W, S=9 mA/V, dioda: Io=0,8 mA.

Wskaźniki wysterowania[edytuj | edytuj kod]

Wskaźnik wysterowania (magiczne oko) EM1
EM1[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Philips. Lampa typu „magiczne oko” z cokołem bocznostykowym.
  • Uż=6,3 V.

Po II wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]

Diody detekcyjne[edytuj | edytuj kod]

6H6[edytuj | edytuj kod]
Podwójna dioda detekcyjna 6H6.
  • Producent: PWLR, ZWLE, Telam[13]. Podwójna dioda detekcyjna z cokołem oktalowym, oznaczenie według systemu amerykańskiego.
  • Uż=6,3 V, Io=8 mA przy Utr=117 V.

Diody prostownicze[edytuj | edytuj kod]

5C3S[edytuj | edytuj kod]
Duodiody prostownicze 5C3S – polska (po lewej) i produkcji ZSRR (po prawej)
  • Producent: Telam. Odpowiednik amerykańskiej oktalowej bezpośrednio żarzonej dużej duodiody prostowniczej 5U4G. Polskie oznaczenie pochodzi od radzieckiego. Stosowana w urządzeniach profesjonalnych o większym poborze prądu anodowego.
  • Uż=5 V, Io=225 mA przy Utr=450 V.
5Y3G[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR[14]. Bezpośrednio żarzona, pełnookresowa duodioda prostownicza z cokołem oktalowym. Oznaczenie amerykańskie, była produkowana krótko – do wczesnych licencyjnych radioodbiorników AGA i jako część zamienna.
  • Uż=5 V, Io=125 mA przy Utr=350 V.
506[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR[15]. Bezpośrednio żarzona, pełnookresowa duodioda prostownicza z cokołem kołkowym. Po II w.ś. produkowana krótko, jako część zamienna.
  • Uż=4 V, Io=75 mA przy Utr=300 V.
1801[edytuj | edytuj kod]
Duodioda prostownicza 1801 produkcji PWLR
  • Producent: PWLR. Bezpośrednio żarzona, pełnookresowa duodioda prostownicza z cokołem kołkowym. Po II w.ś. produkowana krótko, jako część zamienna.
  • Uż=4 V, Io=30 mA przy Utr=250 V.
1802[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR[16]. Bezpośrednio żarzona, półokresowa dioda prostownicza z cokołem kołkowym. Po II w.ś. produkowana krótko, jako część zamienna.
  • Uż=4 V, Io=25 mA przy Utr=250 V.

1805

  • Producent: PWLR[16]. Bezpośrednio żarzona, pełnookresowa dioda prostownicza z cokołem kołkowym. Po II w.ś. produkowana krótko, jako część zamienna.
  • Uż=4 V, Io=100 mA przy Utr=300 V.
AZ1[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR, ZWLE, TELAM, Dolam[17]. Bezpośrednio żarzona, pełnookresowa dioda prostownicza z cokołem bocznostykowym. Powszechnie stosowana w odbiornikach radiowych i innym sprzęcie elektronicznym.
  • Uż=4 V, Io=100 mA przy Utr=300 V.
AZ4[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR, ZWLE, Telam, Dolam[17]. Bezpośrednio żarzona, pełnookresowa dioda prostownicza z cokołem bocznostykowym. Stosowana w sprzęcie profesjonalnym.
  • Uż=4 V, Io=200 mA przy Utr=300 V.
AZ11[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR, Telam[18] ZWLE. Bezpośrednio żarzona, pełnookresowa dioda prostownicza z cokołem stalowym. Rzadko stosowana w krajowym sprzęcie elektronicznym, wytwarzana jako część zamienna do urządzeń importowanych.
  • Uż=4 V, Io=100 mA przy Utr=300 V.
AZ12[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam[19]. Bezpośrednio żarzona, pełnookresowa dioda prostownicza z cokołem stalowym. Rzadko stosowana w krajowym sprzęcie elektronicznym, wytwarzana jako część zamienna do urządzeń importowanych.
  • Uż=4 V, Io=200 mA przy Utr=300 V.
UY1N[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR, ZWLE, TELAM, Dolam[17]. Pośrednio żarzona, półokresowa dioda prostownicza z cokołem oktalowym. Powszechnie stosowana w odbiornikach radiowych.
  • Iż=100 mA, Io=140 mA przy Utr=250 V.
EY81, PY81[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: TELAM, Polam. Dioda usprawniająca z cokołem nowalowym do układów odchylania poziomego w odbiornikach telewizyjnych[20].
  • Io=150 mA, Uap=5kV, EY81: Uż=6,3 V, PY81: Iż=300 mA.
EY88, PY88[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Polam. Dioda usprawniająca z cokołem nowalowym do układów odchylania poziomego w odbiornikach telewizyjnych[21].
  • Io=220 mA, Uap=6kV, EY88: Uż=6,3 V, PY88: Iż=300 mA.

Diody wysokonapięciowe[edytuj | edytuj kod]

2C2S[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: ZWLE[22]. Dioda prostownicza wysokiego napięcia z cokołem oktalowym, oznaczenie według systemu radzieckiego. Przeznaczona do sprzętu profesjonalnego.
  • Uż=2,5 V, Io=7,5 mA, Uap=12,5kV.
EY86[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: TELAM, POLAM. Prostownik wysokiego napięcia z cokołem nowalowym. Przeznaczony do odbiorników telewizyjnych[20].
  • Uż=6,3 V, Io=0,8 mA, Uap=22kV.

DY86

  • Producent: POLAM. Prostownik wysokiego napięcia z cokołem nowalowym. Przeznaczony do odbiorników telewizyjnych.
  • Uż=1,4 V, Io=0,8 mA, Uap=10kV.

Triody[edytuj | edytuj kod]

2H1, SO243[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: ZWLE[23][24]. Podwójna oktalowa trioda bateryjna ze wspólną, bezpośrednio żarzoną katodą. Nazwy według systemu radzieckiego (stary i nowy system), nazwa 2Н1 jest pisana cyrylicą (2N1). Lampa jest bardzo rzadka, nie była używana w polskim sprzęcie cywilnym.
  • Uż=2 V, μ=32, Pa=2*1,5W.
6N8S[edytuj | edytuj kod]
Lampa 6N8S
  • Producent: ZWLE, TELAM Oktalowa podwójna trioda o niewielkim wzmocnieniu i małej oporności wewnętrznej. Odpowiednik bardzo popularnej i uniwersalnej amerykańskiej lampy 6SN7GT. Polskie oznaczenie pochodzi od radzieckiego.
  • Uż=6,3 V, μ=20, Pa=2*2,5W.
ECC82[edytuj | edytuj kod]
  • Produkowana w niewielkim zakresie przez Telam[25], Unitra rozprowadzała również lampy produkowane przez RFT z NRD[26]. Podwójna nowalowa trioda z osobnymi, pośrednio żarzonymi katodami. Popularna i uniwersalna lampa o niewielkim wzmocnieniu i małej oporności wewnętrznej. Najpopularniejsze amerykańskie jej oznaczenie to 12AU7A.
  • Uż=6,3/12,6V, Iż=300/150 mA, μ=17, Pa=2*2,75W.
ECC83[edytuj | edytuj kod]
  • Produkowana w niewielkim zakresie przez Telam[27], Unitra rozprowadzała również lampy produkowane przez RFT z NRD[28]. Podwójna nowalowa trioda z osobnymi, pośrednio żarzonymi katodami. Popularna i uniwersalna lampa o dużym wzmocnieniu. Najpopularniejsze amerykańskie jej oznaczenie to 12AX7A.
  • Uż=6,3/12,6V, Iż=300/150 mA, μ=100.
ECC84, PCC84[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam[29]. Nowalowa podwójna trioda wielkiej częstotliwości przeznaczona do stosowania w układzie kaskody (siatka drugiej triody jest połączona z ekranem). Stosowana w odbiornikach telewizyjnych. Unitra rozprowadzała również lampy produkowane przez RFT z NRD[30].
  • μ=24, S=6 mA/V, Pa=2*2W, ECC84: Uż=6,3 V, PCC84: Uż=300 mA.
ECC85, PCC85, UCC85[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam[31]. Nowalowa podwójna trioda wielkiej częstotliwości. Stosowana powszechnie w głowicach UKF odbiorników radiowych. Unitra rozprowadzała również lampy produkowane przez RFT z NRD[32].
  • μ=57, S=6 mA/V, Pa=2*2,5W, ECC85: Uż=6,3 V, PCC85: Uż=300 mA, UCC85: Iż=100 mA.

Triody mocy[edytuj | edytuj kod]

AD1[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR[33]. Trioda mocy z cokołem bocznostykowym. Krótko produkowana jako część zamienna do sprzętu przedwojennego.
  • Uż=4 V, μ=4, S=6 mA/V, Pa=20W.

Pentody napięciowa[edytuj | edytuj kod]

1T4T[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam. Pentoda napięciowa z cokołem heptalowym. Została wprowadzona przez firmę Tungsram.
  • Uż=1,4 V, S=0,875 – 0,01 mA/V
2K2[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: ZWLE[34]. Oktalowa bezpośrednio żarzona pentoda regulacyjna (selektoda) stosowana w bateryjnych radiostacjach wojskowych (na przykład RBM-1). Oznaczenie według systemu radzieckiego (w ZSRR była stosowana również w bateryjnych odbiornikach radiowych).
  • Uż=2 V, S=0.95-0,025 mA/V.
2Ż4[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: ZWLE[35]. Oktalowa bezpośrednio żarzona pentoda stosowana w bateryjnych radiostacjach wojskowych (na przykład RBM-1). Oznaczenie według systemu radzieckiego, spotykano również oznaczenie polskich lamp cyrylicą.
  • Uż=2 V, S=1,8 mA/V, Pa=2,5W.
6K7C, 6K7S, 6K7[edytuj | edytuj kod]
Pentoda regulacyjna 6K7
  • Producent: PWLR, ZWLE[36]. Odpowiednik niezwykle popularnej oktalowej pentody regulacyjnej o amerykańskim oznaczeniu 6K7 (6K7G, 6K7GT). Stosowana w niektórych typach odbiorników radiowych AGA (zarówno importowanych, jak i budowanych w Polsce), jako część zamienna do odbiorników przedwojennych. Oznaczenie pochodzi od systemu radzieckiego, spotykano również oznaczenie polskich lamp cyrylicą (w ZSRR jeszcze po wojnie była stosowana w odbiornikach radiowych).
  • Uż=6,3 V, S=1,8 mA/V, Pa=2,5W.
6Ż4[edytuj | edytuj kod]
Lampy 6Ż4 produkcji polskiej(Telam), NRD i ZSRR
  • Producent: Telam. Kopia popularnej i uniwersalnej oktalowej pentody w.cz. 6AC7. Polskie oznaczenie pochodzi od radzieckiego.
  • Uż=6,3 V, S=9 mA/V.
12Ż1Ł[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: TELAM[37]. Pentoda w.cz. z cokołem loktalowym w obudowie metalowej, stosowana w radiostacjach wojskowych (na przykład R-105, R-108, R-109). Oznaczenie według systemu radzieckiego. Jest elektrycznie identyczna z niezwykle popularną w czasie II wojny światowej, posiadającą inny cokół, niemiecką lampą o wojskowym oznaczeniu RV12P2000, zastosowaną również w pierwszym powojennym polskim radioodbiorniku Srebrny Ton.
  • Uż=12,6V, S=1,5 mA/V, Pa=2W.
EF9[edytuj | edytuj kod]
Selektoda EF9 produkcji PWLR.
  • Producent: PWLR[38]. Popularna przed II wojną światową (również w Polsce) pentoda regulacyjna z cokołem bocznostykowym. Po wojnie produkowana jako część zamienna.
  • Uż=6,3 V, S=2200-5,5μA/V.
EF21[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam. Popularna pentoda napięciowa z cokołem loktalowym. Stosowana na przykład w pierwszym polskim gramofonie ze wzmacniaczem Karolinka. Początkowo w Polsce produkowana pod oznaczeniem EF22, inaczej niż w innych krajach, za to zgodnie z europejską konwencją oznaczeń, która liczby nieparzyste przewidywała dla selektod[39].
  • Uż=6,3 V, S=1,8 mA/V, Pa=1W.
EF22[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR, ZWLE, Telam, Polam. Bardzo popularna selektoda z cokołem loktalowym, w latach 40 i 50 stosowana jako wzmacniacz p.cz. we wielu odbiornikach radiowych. Elektrycznie bardzo podobna do wcześniejszej bocznostykowej lampy EF9.
  • Uż=6,3 V, S=2200-4,5μA/V.
EF80[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam, Polam. Nowalowa pentoda wielkiej częstotliwości, uniwersalna i wyprodukowana w ogromnej liczbie. Stosowana we wzmacniaczach w.cz., p.cz., m.cz., mieszaczach itp.
  • Uż=6,3 V, Iż=300 mA, S=7,4 mA/V, Pa=2,5W[40].
EF89[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam, Polam. Nowalowa pentoda regulacyjna do wzmacniaczy p.cz. odbiorników radiowych i telewizyjnych.
  • Uż=6,3 V, S=3,6 mA/V, Pa=2,25W[41].
EF183[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam, Polam. Nowalowa pentoda regulacyjna wielkiej częstotliwości, o dużym nachyleniu charakterystyki, do wzmacniaczy p.cz. odbiorników telewizyjnych.
  • Uż=6,3 V, Iż=300 mA, S=12,5 mA/V, Pa=2,25W[42].
EF184[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam, Polam. Nowalowa pentoda napięciowa wielkiej częstotliwości z siatką napinaną o dużym nachyleniu charakterystyki. Stosowana do wzmacniaczy p.cz. odbiorników telewizyjnych.
  • Uż=6,3 V, Iż=300 mA, S=15 mA/V, Pa=2,5W[43].

Pentody mocy i tetrody strumieniowe[edytuj | edytuj kod]

3S4T[edytuj | edytuj kod]
  • Producent ZWLE, Telam. Pentoda końcowa małej częstotliwości do urządzeń bateryjnych z miniaturowym cokołem 7. nóżkowym. Stosowana w lampowych radioodbiornikach bateryjnych (Szarotka, Juhas, niektóre Pioniery).
  • Uż=1,4V lub 2,8V, S=1,4 mA/V, Pa=0,85W[20].
6F6M[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: ZWLE, Telam[44]. Kopia popularnej przed II wojną światową amerykańskiej oktalowej pentody mocy 6F6. Po wojnie stosowana w stopniach końcowych radzieckich odbiorników radiowych. Polskie oznaczenie pochodzi od radzieckiego.
  • Uż=6,3 V, S=2,55 mA/V, Pa=11W.
6P3S[edytuj | edytuj kod]
Lampy 6P3S produkcji Telam, Dolam i ZWLE

Producent: Telam, Dolam, ZWLE.

Kopia niezwykle popularnej amerykańskiej oktalowej tetrody strumieniowej 6L6. Polskie oznaczenie pochodzi od radzieckiego.

  • Uż=6,3 V, S=6 mA/V, Pa=19W.
6P9[edytuj | edytuj kod]
Lampy 6P9 produkcji Telamu i radzieckiej (po prawej). W lampie po lewej stronie zdjęto metalową osłonę.
  • Producent: Telam. Kopia popularnej szerokopasmowej oktalowej pentody mocy 6AG7. Stosowana w stopniach wyjściowych wizji telewizorów. Polskie oznaczenie pochodzi od radzieckiego.
  • Uż=6,3 V, S=11 mA/V, Pa=9W.
AL1[edytuj | edytuj kod]
Pentoda mocy AL1 produkcji PWLR
  • Producent: PWLR[45]. Wprowadzona w połowie lat 30 bocznostykowa wersja pentody Philipsa E443H. Przed wojną popularna, po wojnie produkowana jako część zamienna.
  • Uż=4 V, S=2,8 mA/V, Pa=9W.
AL4[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR[46], ZWLE. Wprowadzona w drugiej połowie lat 30 bocznostykowa pentoda mocy o dużym nachyleniu. Przed wojną popularna, po wojnie stosowana jeszcze niekiedy w latach 50, a w Polsce produkowana jako część zamienna.
  • Uż=4 V, S=9,5 mA/V, Pa=9W.
EL3[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR[47]. Wprowadzona przez holenderskiego Philipsa w drugiej połowie lat 30 bocznostykowa pentoda mocy, zastąpiła lampy z żarzeniem 4 V. Przed wojną popularna, po wojnie w Polsce produkowana jako część zamienna. Elektrycznie identyczna z EL11.
  • Uż=6,3 V, S=9 mA/V, Pa=9W.
EL11[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR[48]. Wprowadzona w Niemczech w drugiej połowie lat 30 pentoda mocy z cokołem metalowym, zastąpiła lampy z żarzeniem 4 V. Przed wojną popularna, po wojnie w Polsce produkowana jako część zamienna. Elektrycznie identyczna z EL3.
  • Uż=6,3 V, S=9 mA/V, Pa=9W.

PL81

  • Producent: Polam. Nowalowa pentoda mocy przeznaczona do stopni odchylania poziomego odbiorników telewizyjnych i do przeciwsobnych wzmacniaczy mocy m.cz. (wzmacniacz mocy w klasie B osiąga moc do 20W).
  • S=6 mA/V, Pa=8W, EL81: Uż=6,3 V, PL81: Iż=300 mA[49].
EL84, PL841[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam, Polam. Bardzo popularna nowalowa pentoda mocy, od połowy lat 50 stosowana w odbiornikach radiowych, telewizyjnych, magnetofonach, gramofonach, niewielkich wzmacniaczach mocy m.cz. i różnorakim sprzęcie profesjonalnym. W Polsce wersja lampy z żarzeniem szeregowym 0,3A nosiła nazwę PL841. W pozostałych krajach europejskich nie produkowano wersji z żarzeniem szeregowym 0,3A.
  • Pa=12W, S=11,3 mA/V, EL84: Uż=6,3 V, PL841: Iż=0,3A.
EL86, PL84[edytuj | edytuj kod]

Producent: Telam, Polam. Nowalowa pentoda, przystosowana do pracy z niewielkimi impedancjami obciążenia.

  • Pa=12W, S=10 mA/V, EL86: Uż=6,3 V, PL84: Iż=0,3A.
RES964[edytuj | edytuj kod]
Pentoda mocy RES964 produkcji PWLR
  • Producent: ZWLE, PWLR[50]. Cokół kołkowy, oznaczenie Telefunkena, odpowiednik produkowanej przed wojną lampy E443 Philipsa. Po wojnie produkowana krótko, jako część zamienna.
  • Uż=4 V, S=1,3 mA/V, Pa=3W.
PL504[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Polamp. Z cokołem magnoval, przeznaczona do odchylania poziomego odbiorników telewizyjnych.
  • Iż=300 mA, Pa=16W.
PL508[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Polamp. Z cokołem magnoval, przeznaczona do odchylania pionowego odbiorników telewizji kolorowej.
  • Iż=300 mA, Pa=12W, S=9 mA/V.

Heksody i heptody[edytuj | edytuj kod]

1R5T[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam. Lampa mieszająca stosowana we wszystkich powojennych polskich lampowych odbiornikach bateryjnych. Posiada cokół heptalowy. Została wprowadzona przez firmę Tungsram, od często spotykanej w innych krajach 1R5 różni się o połowę mniejszym prądem żarzenia.
  • Uż=1,4 V, Sc=300μA/V.
2A1[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: ZWLE[51]. Rzadka spotykana heptoda z cokołem oktalowym, odpowiednik radzieckiej lampy SB-242 produkowanej jeszcze przed wojną. Nie była stosowana w polskim sprzęcie cywilnym.
  • Uż=2 V, Sc=450μA/V.

Diody – triody[edytuj | edytuj kod]

6Q7[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: ZWLE[52]. Odpowiednik popularnej amerykańskiej lampy oktalowej 6Q7GT. Stosowana we wczesnych odbiornikach radiowych AGA, często spotykana w ZSRR, gdzie była produkowana pod nazwą 6G7.
  • Uż=6,3 V, trioda: μ=70, diody: Io=1 mA przy Utr=150 V.

Diody – pentody[edytuj | edytuj kod]

1S5T[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam. Dioda detekcyjna z pentodą napięciową małej częstotliwości. Lampa była stosowana we wszystkich powojennych polskich lampowych odbiornikach bateryjnych, posiada cokół heptalowy. Została wprowadzona przez firmę Tungsram, od często spotykanej w innych krajach 1S5 (DAF91) różni się mniejszym prądem żarzenia.
  • Uż=1,4 V, pentoda: S=0,625 mA/V, dioda Io=0,25 mA.
EBF89, UBF89[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam. Bardzo popularna nowalowa selektoda z podwójną diodą. Stosowana jako wzmacniacz p.cz. i detektor AM w odbiornikach radiowych.
  • EBF89: Uż=6,3V; UBF89: Iż=100 mA; pentoda: S=2,2-0.022 mA/V; dioda: Io=0,8 mA.
EBL1[edytuj | edytuj kod]
Lampa EBL1 produkcji PWLR
  • Producent: PWLR. Pentoda mocy z duodiodą, cokół bocznostykowy. Produkowana jako element zamienny do radioodbiorników przedwojennych.
  • Uż=6,3 V, pentoda: Pa=9W, S=9 mA/V, dioda: Io=0,8 mA.
EBL21, UBL21[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR, ZWLE, Telam, Polam. Pentoda mocy (głośnikowa) z duodiodą detekcyjną, cokół loktalowy. Bardzo popularne lampy, używane we większości polskich odbiorników radiowych budowanych w latach 50.
  • EBL21: Uż=6,3V; UBL21: Iż=100 mA; pentoda: Pa=11W, S=9 mA/V, dioda: Io=0,8 mA.

Triody – pentody napięciowe[edytuj | edytuj kod]

ECF82, PCF82[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam, Polam. Trioda i pentoda o oddzielnych katodach, cokół typu nowal. Lampa przeznaczona do stosowania w układach mieszacza w odbiornikach telewizyjnych.
  • Pentoda:S=5,5 mA/V, trioda: μ=35, ECF82: Uż=6,3 V, PCF82: Iż=300 mA[53].

Triody – pentody i tetrody mocy[edytuj | edytuj kod]

ECL80[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam. Niewielka pentoda mocy z triodą z cokołem nowalowym. Stosowana głównie w odbiornikach telewizyjnych.
  • Uż=6,3 V, Iż=300 mA; pentoda: S=3,3 mA/V, Pa=3,5W; trioda: μ=20.
ECL82, PCL82, UCL82[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam, Polam. Bardzo popularna nowalowa trioda-pentoda o oddzielnych katodach. Trioda była stosowana w układzie generatora odchylania pionowego odbiorników telewizyjnych lub wzmacniacza napięciowego m.cz., pentoda w stopniu końcowym odchylania pionowego lub m.cz.
  • Pentoda: S=6,4 mA/V, Pa=7W, trioda: μ=70, ECL82: Uż=6,3 V, PCL82: Iż=300 mA, UCL82: Iż=100 mA[54].
ECL84, PCL84[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam, Polam. Nowalowa trioda-pentoda o oddzielnych katodach do odbiorników telewizyjnych. Trioda stosowana w układzie separatora lub wzmacniacza impulsów synchronizujących, pentoda w układzie wzmacniacza wizji.
  • Pentoda: S=10,4 mA/V, Pa=4W, trioda: μ=65, ECL84: Uż=6,3 V, PCL84: Iż=300 mA[55].
ECL85, PCL85[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam, Polam. Nowalowa trioda-pentoda o oddzielnych katodach do odbiorników telewizyjnych. Trioda stosowana w układzie generatora lub wzmacniacza impulsów, pentoda w stopniu końcowym odchylania pionowego.
  • Pentoda: S=5,5 mA/V, Pa=7W, trioda: μ=50, ECL85: Uż=6,3 V, PCL85: Iż=300 mA[56].
ECL86, PCL86[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam, Polam. Bardzo popularna nowalowa trioda-pentoda o oddzielnych katodach do magnetofonów, gramofonów, odbiorników radiowych i telewizyjnych. Trioda o dużym wzmocnieniu stosowana w układzie wzmacniacza napięciowego, pentoda w stopniu końcowym m.cz. Następca lampy ECL/PCL82.
  • Pentoda: S=10 mA/V, Pa=9W, trioda: μ=100, ECL86: Uż=6,3 V, PCL86: Iż=300 mA[57].
PCL805[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Polam. Nowalowa trioda-pentoda o oddzielnych katodach do odbiorników telewizyjnych. Trioda stosowana w układzie generatora lub wzmacniacza impulsów, pentoda w stopniu końcowym odchylania pionowego. Podobna do PCL85, o lepszych parametrach.
  • Pentoda: S=7,5 mA/V, Pa=10,5W, trioda: μ=60, Iż=300 mA.

Triody – heksody i heptody[edytuj | edytuj kod]

ECH4[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR[58]. Mieszacz częstotliwości do odbiorników radiowych, z cokołem bocznostykowym. Elektrycznie identyczna z ECH21, nie była stosowana w żadnym seryjnie produkowanym polskim odbiorniku radiowym.
  • Uż=6,3 V, heptoda: Sc=750-7,5μA/V; trioda: μ=22.
ECH21, UCH21[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR[59], ZWLE, Telam, Polam. Mieszacz częstotliwości do odbiorników radiowych, z cokołem loktalowym. Bardzo popularne lampy, stosowane w większości polskich odbiorników radiowych w latach 40 i 50, również w roli wzmacniacza p.cz. oraz stopnia napięciowego m.cz.
  • Heptoda: Sc=750-7,5μA/V; trioda: μ=22; ECH21: Uż=6,3 V, UCH21: Iż=100 mA.
ECH81[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam. Mieszacz częstotliwości do odbiorników radiowych, z cokołem nowalowym. Bardzo popularne lampy, stosowane w odbiornikach radiowych w latach 50, 60 i na początku lat 70.
  • Heptoda: Sc=750-7,5μA/V; trioda: μ=22; ECH81: Uż=6,3 V, Iż=300 mA; UCH81: Iż=100 mA.
ECH84[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Polam. Lampa z cokołem nowalowym przeznaczona do odbiorników telewizyjnych. Trioda przeznaczona do pracy jako wzmacniacz lub generator, heptoda jako selektor impulsów odchylania.
  • Uż=6,3 V, Iż=300 mA; trioda: μ=50; Heptoda: S=2,2 mA/V.
PCH200[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam. Lampa z cokołem dekalowym przeznaczona do odbiorników telewizyjnych. Trioda przeznaczona do pracy jako wzmacniacz impulsowy, heptoda jako selektor impulsów odchylania.
  • Iż=300 mA; trioda: μ=50.

Podwójne pentody[edytuj | edytuj kod]

EFL200, PFL200[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam, Polam, Polamp. Lampa z cokołem typu dekal do odbiorników telewizyjnych. Pentoda napięciowa i pentoda końcowa przeznaczona do końcowego wzmacniacza wizji.
  • Pentoda napięciowa: S=8,5 mA/V, pentoda końcowa: S=21 mA/V, Pa=5W, EFL200: Uż=6,3 V, PFL200: Iż=300 mA[60].
ELL80[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam[61]. Podwójna pentoda mocy o cokole nowalowym. W Europie była używana najczęściej w domowych urządzeniach stereofonicznych. W Polsce nie produkowano żadnych urządzeń z tą lampą.
  • Uż=6,3 V, Pa=2*6W, S=6 mA/V.

Wskaźniki wysterowania[edytuj | edytuj kod]

DM70[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Dolam[62]. Lampa typu „magiczne oko” DM70 była stosowana jako wskaźnik dostrojenia (na przykład w bateryjnym radioodbiorniku „Szarotka” i sieciowym „Violetta”).
  • Uż=1,4 V.
EM4[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: PWLR, ZWLE, Telam. Lampa typu „magiczne oko” z cokołem bocznostykowym. Była stosowana jako wskaźnik dostrojenia w radioodbiornikach, wskaźnik wysterowania w magnetofonach i wzmacniaczach, w urządzeniach pomiarowych. Od wcześniejszej podobnej lampy EM1 różniła się dwoma obszarami świecenia o zróżnicowanej czułości.
  • Uż=6,3 V.
EM34[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam[63]. Lampa typu „magiczne oko” z cokołem oktalowym. Była stosowana jako wskaźnik dostrojenia w radioodbiornikach, wskaźnik wysterowania w magnetofonach i wzmacniaczach, w urządzeniach pomiarowych. Elektrycznie identyczna z EM4, dużo rzadziej od niej spotykana.
EM80[edytuj | edytuj kod]
  • Producent: Telam. Lampa typu „magiczne oko” z cokołem nowalowym. Była stosowana jako wskaźnik dostrojenia w radioodbiornikach, wskaźnik wysterowania w magnetofonach i wzmacniaczach.
  • Uż=6,3 V.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. K. Chołoniewski i in., Polska radiotechnika..., s. 94.
  2. M. Hutnik i in., Zarys historii..., s. 7.
  3. a b Vademecum polskiego..., s. 409.
  4. a b c d e f g h i j k l m n o p Roman Stinzing, Eugeniusz Szczygieł i Henryk Berezowski: Złote lata radia w II Rzeczypospolitej. Nowy Sącz: V.I.D.I., 2000. ISBN 83-909628-6-1.
  5. Historia elektryki..., s. 829–830.
  6. Historia elektryki..., s. 896.
  7. Historia elektryki..., s. 896–900.
  8. Historia elektryki..., s. 901–902.
  9. Historia elektryki..., s. 900–901.
  10. a b c d e f g Henryk Berezowski: Radio retro – lampy elektronowe. [dostęp 2011-02-18].
  11. a b Historia elektryki..., s. 816.
  12. K. Chołoniewski i in., Polska radiotechnika..., s. 180.
  13. Aleksander Zawada: Lampa 6H6 Telam. [dostęp 2011-02-11].
  14. Aleksander Zawada: Lampa 5Y3GN PWLR. [dostęp 2011-02-11].
  15. Aleksander Zawada: Lampa 506 PWLR. [dostęp 2011-02-11].
  16. a b Aleksander Zawada: Lampa 1802 PWLR. [dostęp 2011-02-11].
  17. a b c Aleksander Zawada: Lampy elektronowe. [dostęp 2011-02-11].
  18. Aleksander Zawada: Lampa AZ11 PWLR. [dostęp 2011-02-11].
  19. Aleksander Zawada: Lampa AZ12 Telam. [dostęp 2011-02-11].
  20. a b c Vademecum polskiego..., s. 411–414.
  21. Lampy odbiorcze..., s. 35–74, 61–74.
  22. Aleksander Zawada: Lampa 2C2S Telam. [dostęp 2011-02-17].
  23. Aleksander Zawada: Lampa 2H1 ZWLE. [dostęp 2011-02-17].
  24. Aleksander Zawada: Lampa SO243 ZWLE. [dostęp 2011-02-17].
  25. Aleksander Zawada: Lampa ECC82 Telam. [dostęp 2011-02-17].
  26. Lampy odbiorcze, s. 5–74.
  27. Aleksander Zawada: Lampa ECC83 Telam. [dostęp 2011-02-17].
  28. Lampy odbiorcze, s. 6–74.
  29. Aleksander Zawada: Lampa ECC84 Telam. [dostęp 2011-02-17].
  30. Lampy odbiorcze, s. 7–74, 41–74.
  31. Aleksander Zawada: Lampa ECC85 Telam. [dostęp 2011-02-17].
  32. Lampy odbiorcze, s. 8–74, 42–74.
  33. Aleksander Zawada: Lampa AD1 PWLR. [dostęp 2011-02-17].
  34. Aleksander Zawada: Lampa 5Y3GN PWLR. [dostęp 2011-02-11].
  35. Aleksander Zawada: Lampa 5Y3GN PWLR. [dostęp 2011-02-11].
  36. Aleksander Zawada: Lampa 6K7S. [dostęp 2011-02-11].
  37. Aleksander Zawada: Lampa 12Ż1Ł Telam. [dostęp 2011-02-23].
  38. Aleksander Zawada: EF9 PWLR. [dostęp 2011-02-11].
  39. P. Mikołajczyk, Electronic universal..., s. 83.
  40. Lampy odbiorcze, s. 18–74.
  41. Lampy odbiorcze, s. 20–74.
  42. Lampy odbiorcze, s. 21–74.
  43. Lampy odbiorcze, s. 22–74.
  44. Aleksander Zawada: Lampa 6F6 Telam. [dostęp 2011-02-11].
  45. Aleksander Zawada: Lampa AL1 PWLR. [dostęp 2011-02-26].
  46. Aleksander Zawada: Lampa AL4 PWLR. [dostęp 2011-02-26].
  47. Aleksander Zawada: Lampa EL3 PWLR. [dostęp 2011-02-26].
  48. Aleksander Zawada: Lampa EL11 PWLR. [dostęp 2011-02-26].
  49. Lampy odbiorcze, s. 26–74, 54–74.
  50. Aleksander Zawada: Lampa RES964 PWLR. [dostęp 2011-02-11].
  51. Aleksander Zawada: Lampa 2A1 ZWLE. [dostęp 2011-02-11].
  52. Aleksander Zawada: Lampa 6Q7 ZWLE. [dostęp 2011-03-05].
  53. Lampy odbiorcze, s. 10–74.
  54. Lampy odbiorcze, s. 14–74, 47–74, 64–74.
  55. Lampy odbiorcze, s. 15–74, 48–74.
  56. Lampy odbiorcze, s. 16–74, 49–74.
  57. Lampy odbiorcze, s. 17–74, 50–74.
  58. Aleksander Zawada: Lampa ECH4 PWLR. [dostęp 2011-03-11].
  59. Aleksander Zawada: Lampa ECH21 PWLR. [dostęp 2011-03-11].
  60. Lampy odbiorcze, s. 22–74, 52–74.
  61. Aleksander Zawada: Lampa ELL80 Telam. [dostęp 2011-03-13].
  62. Aleksander Zawada: Lampa DM70 Dolam. [dostęp 2011-03-13].
  63. Aleksander Zawada: Lampa EM34 Telam. [dostęp 2011-03-13].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum. Warszawa: WNT, 1964. (ang.).
  • Piotr Mikołajczyk: Vademecum Lamp Elektronowych. Warszawa: PWT, 1957.
  • Krzysztof Chołoniewski, Józef Koszewski: Polska radiotechnika lotnicza 1918-1939. Piekary Śląskie: Wydawnictwo ZP, 2009, s. 94. ISBN 978-83-61529-06-4.
  • Lampy odbiorcze. Warszawa: WEMA, 1974.
  • Mieczysław Hutnik, Tadeusz Pachniewicz: Zarys historii polskiego przemysłu elektronicznego do 1985 roku. Warszawa: SEP, 1994.
  • Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego. Warszawa: WKŁ, 1964.
  • SEP: Historia elektryki polskiej. T. III, Elektronika i telekomunikacja. Warszawa: WNT, 1974.