Leon Gliński

Leon Konrad Gliński
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1870 ; Gorzkowice
Data i miejsce śmierci	7 lipca 1918 ; Kraków
	profesor nadzwyczajny
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
	Odznaczenia

Leon Konrad Gliński (ur. 13 lutego 1870^[1] w Gorzkowicach, zm. 7 lipca 1918 w Krakowie) – polski lekarz patolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor klasycznego opisu zmian patologicznych w niedoczynności przysadki (choroba Glińskiego–Simmondsa).^[2]

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył III Gimnazjum w Warszawie, następnie wstąpił na Uniwersytet Warszawski. Zagrożony aresztowaniem opuścił Królestwo Polskie i udał się do Krakowa, gdzie od 1893 kontynuował studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podczas studiów wydał skrypt do nauki histologii na podstawie wykładów Napoleona Cybulskiego i podręczników zagranicznych. Jeszcze na studiach był asystentem wolontariuszem w zakładzie anatomii patologicznej Tadeusza Browicza. 16 lipca 1897 otrzymał dyplom doktora wszech nauk lekarskich. W 1899 został etatowym asystentem. W 1905 roku habilitował się i został docentem prywatnym anatomii patologicznej. Przyznano mu stypendium na wyjazd za granicę do Paryża, gdzie uczył się bakteriologii. W 1909 mianowany profesorem nadzwyczajnym, musiał się jednak utrzymywać z etatu drugiego asystenta. Nie mógł mieć wykładów dla studentów, gdyż cały kurs wykładał Browicz. Od 1913 roku otrzymywał pensję ad personam. 24 grudnia 1917 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Podczas I wojny światowej powołany do służby wojskowej w garnizonowym szpitalu w Krakowie.

W latach 1911–1913 opisał zmiany patologiczne w przysadce mózgowej pozostające w związku z ciążą i połogiem. Prace te ukazały się w języku polskim i niemieckim, na rok przed publikacjami Morrisa Simmondsa, uznawanego za odkrywcę charłactwa przysadkowego (zespołu Glińskiego-Simmondsa)^[3]. W 1918 roku zaproponowano mu katedrę anatomopatologii w Warszawie. Przeprowadzając sekcję 29 czerwca w szpitalu wojskowym zasłabł, jak się okazało – zachorował na hiszpankę. Niecały miesiąc później zmarł^[4]. Pochowany jest na cmentarzu Rakowickim (pas 1, rząd płn).

Był autorem 32 prac naukowych.

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

O polipowatych nowotworach mięszanych przełyku. Przegląd Lekarski 41, 1902
Gliński, Horoszkiewicz. Ueber mikroskopische Vorgänge beim Nabelschnurabfall und deren gerichtsärztliche Bedeutung. Vierteljahrsschrift für gerichtliche Medizin und öffentliches Sanitätswesen 25, 1903
Nabłoniak złośliwy kosmówki (chorioepithelioma malignum) w świetle nowszych badań. Przegląd Lekarski 44, 1905
O nerwiaku zwojowym (ganglioneuroma) wraz z opisem własnego przypadku. Przegląd Lekarski 45, 1906
Z kazuistyki zmian anatomo-patologicznych w przysadce mózgowej. Przegląd Lekarski 52 (1), s. 13-14, 1913
Ueber die Hypophyse im allgemeinen und ihre Veränderungen während der Schwangerschaft. Klin. therap. Wchnschr. 20, ss. 709; 742; 769, 1913

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Kawaler Orderu Franciszka Józefa – Austro-Węgry (1917)^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Gliński Leon Konrad, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-11-20] .
↑ Skoczylas Michał M. Historia medycyny a potencjał turystyczny Nadpilicza Środkowego. W: red. Magowska Anita, Pękacka-Falkowska Katarzyna, Owecki Michał. Wybrane problemy historii medycyny. W kręgu epistemologii i praktyki. Poznań: Wydawnictwo Kontekst, 2020, s. 53-75. ISBN 978-83-65275-95-0, treść on-line
↑ MaciejM. Iłowiecki MaciejM., Dzieje nauki polskiej, Warszawa: Interpress, 1981, s. 193, ISBN 83-223-1876-6, OCLC 830296583 .
↑ Piotr Szarejko: Słownik lekarzy polskich XIX wieku. Tom 3, Wydawnictwo Naukowe Semper 1995 ISBN 83-85810-82-X s. 204-206
↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 247.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Leon Konrad Glinski w bazie Who Named It (ang.)
Publikacje Leona Glińskiego w bibliotece Polona

[1] Gliński Leon Konrad, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-11-20] .

[2] Skoczylas Michał M. Historia medycyny a potencjał turystyczny Nadpilicza Środkowego. W: red. Magowska Anita, Pękacka-Falkowska Katarzyna, Owecki Michał. Wybrane problemy historii medycyny. W kręgu epistemologii i praktyki. Poznań: Wydawnictwo Kontekst, 2020, s. 53-75. ISBN 978-83-65275-95-0, treść on-line

[3] MaciejM. Iłowiecki MaciejM., Dzieje nauki polskiej, Warszawa: Interpress, 1981, s. 193, ISBN 83-223-1876-6, OCLC 830296583 .

[4] Piotr Szarejko: Słownik lekarzy polskich XIX wieku. Tom 3, Wydawnictwo Naukowe Semper 1995 ISBN 83-85810-82-X s. 204-206

[5] Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 247.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]