Leon Hollenderski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Hollenderski
Imię i nazwisko

Léon Löb Ben Dawid Hollaenderski

Data i miejsce urodzenia

1808
Wisztyniec

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 1878
Paryż

Język

polski, francuski

Dziedzina sztuki

pisarz

Leon Hollenderski lub Léon Löb Ben Dawid Hollaenderski (ur. w 1808 w Wisztyńcu, zm. 20 grudnia 1878 w Paryżu)[1] – działacz polityczny i polsko-żydowski pisarz tworzący w języku polskim i francuskim[2]. Przed emigracją zajmował się także drukarstwem oraz sprzedażą książek[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Edukację odbył w Królewcu, a po powrocie do Wisztyńca został mianowany tłumaczem w sądzie w Suwałkach[1]. W 1835 założył pierwszy w Augustowskiem zakład litograficzny[2]. Oprócz tego otworzył księgarnię oraz czytelnię[4]. Wśród zgromadzonych w niej książek znajdowały się również zakazane przez ówczesną władzę polskie dzieła, które wydano w zaborze pruskim i austriackim, a także na emigracji[4]. Poparcie Hollenderskiego dla niepodległościowych dążeń Polaków przykuło uwagę rosyjskiego rządu[2]. W 1843 roku – po tym, jak został zadenuncjowany, a jego majątek skonfiskowano – udał się do Paryża[1]. Tam, dzięki rekomendacji François Arago, otrzymał stanowisko w jednym z biur linii kolejowych[1]. Czas wolny przeznaczał na twórczość literacką, dzięki której zasłynął jako filozof, moralista, historyk i bibliograf[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Po przybyciu do Francji Hollenderski przyłączył się do środowisk związanych z Wielką Emigracją[2]. Wśród poznanych przez niego osób znaleźli się m.in. Antoni Ostrowski, Jan Czyński i Joachim Lelewel[4]. Twórczość tego ostatniego stanowiła inspirację dla Hollenderskiego[3]. Do jego najczęściej przywoływanych dzieł należała książka Les Israèlites de Pologne z 1846 roku. Hollenderski opisał w niej historię Żydów w Polsce od czasów pierwszych Piastów, aż po współczesność[5]. Ponadto zarzucił katolickiemu duchowieństwu m.in. wpływanie na proces alienacji żydowskiej części społeczeństwa[5]. Odniósł się również do położenia Żydów w okresie powstania listopadowego[5]. W Les Israèlites de Pologne Hollenderski poruszył także kwestie związane z religijnym aspektem życia swoich rodaków[2]. Jego krytyczne uwagi na temat talmudystów oraz mesjanizmu żydowskiego, które pojawiały się również w innych dziełach, wzbudziły antypatię ortodoksyjnych Żydów[2].

W trakcie Wiosny Ludów w 1848 roku Hollenderski wystosował dwa apele[2]. Pierwszy z nich skierował do ludności żydowskiej, drugi natomiast do polskiej[2]. Zachęcił w nich do zjednoczenia sił w walce z rosyjskim zaborcą[2]. Dał również wyraz swoim nadziejom na uzyskanie przez Polaków niepodległości[2].

W drugiej połowie lat 50. XIX w. Hollenderski odszedł z szeregów emigrantów zabiegających o uzyskanie przez Polskę niepodległości[3]. Przyczyną tego było obarczenie Żydów galicyjskich przez owe środowiska częściową odpowiedzialnością za niepowodzenie powstania krakowskiego w 1846 roku[3]. W roku 1865, w napisanym w języku angielskim dziele The History of the Israelites of Poland, zwrócił uwagę na nikły entuzjazm dla procesu emancypacji Żydów w okresie polskich dążeń niepodległościowych[3].

Dorobek literacki Leona Hollenderskiego obejmował nie tylko dzieła o charakterze politycznym. Wśród licznych publikacji znalazł się również m.in. słownik hebrajsko-francuski oraz traktat o grze w szachy przełożony ze średniowiecznego hebrajskiego na język francuski[3]. U schyłku swego życia Hollenderski „zbliżył się do Alliance Israélite Universelle; publikował w jego organie Archives Israélites”[2]. Oprócz tego popierał koncepcję powołania do życia Legionu Żydowskiego, której autorem był sam Adam Mickiewicz[2].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

Inne dzieła[6]:

  • Trilogie philosophique et populaire (Paryż, 1850)
  • L’homme moral, materiel politique et religieux, trilogie populaire et philosophique (Paryż, 1854)
  • Mémoire sur la situation des Israelites en Pologne (Paryż, 1858)
  • Moschek (Paryż, 1859)
  • Discours aux jeunes filles pronounces à l’Ecole gratuite de Bell-Lane à Londres par une protectrice de cet etablissement, traduction française (Paryż, 1861)
  • Méditations d’un proscrit polonais (Paryż, 1861)
  • Okólnik z okazyi otwarcia kawiarni polskiéj pod Orłem białym i Pogonią litewską (Paryż, 1861), tłumaczenie Delices royales ou le jeu des échecs, son histoire, ses règles et sa valeur morale (Paryż, 1864)
  • A la memoire du baron James de Rothschild (Paryż, 1869)
  • La liberté du Franc-Maçon en France (Saint-Denis, 1869)
  • Dix-huit siècles de préjugés chrétiens. Précédé d’une letter approbative par M. Ad. Crémieux avocat (Paryż, 1869)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Hollaenderski Léon, Löb Ben David [w:] Jewish Encyclopedia, 1906, http://www.jewishencyclopedia.com/articles/7817-hollaenderski-leon-lob-ben-david [Dostęp: 31 stycznia 2015].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Zofia Borzymińska, Holenderski (Hollaenderski) Leon (Lejb ben Dawid), [w:] Polski Słownik Judaistyczny, https://web.archive.org/web/20160305014244/http://www.jhi.pl/psj/Hollenderski_(Hollaenderski)_Leon_(Lejb_ben_Dawid) [Dostęp: 31 stycznia 2015].
  3. ↑ a b c d e f François Guesnet, Hollaenderski, Leon, [w:] YIVO Encyclopedia of Jews in Eastern Europe, 2010, http://www.yivoencyclopedia.org/article.aspx/Hollaenderski_Leon [Dostęp: 31 stycznia 2015].
  4. ↑ a b c Artur Eisenach, Wielka Emigracja wobec kwestii żydowskiej 1832-1849, Warszawa, 1976 r., s. 175.
  5. ↑ a b c Artur Eisenach, Wielka Emigracja…, op. cit., s. 178.
  6. ↑ Karol Estreicher, Bibliografia polska XIX. stólecia. Tom II., Kraków, 1874, s. 143.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leon_Hollenderski&oldid=70413047”