Leon Izdebski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Wenanty Izdebski
porucznik administracji porucznik administracji
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1897
Sokołów

Data i miejsce śmierci

19 października 1941
Jabłonna k. Warszawy

Przebieg służby
Lata służby

do 1930

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

PKU Mińsk Maz.

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Leon Wenanty Izdebski (ur. 1 grudnia 1897 w Sokołowie, zm. 19 października 1941 w Jabłonnie k. Warszawy[potrzebny przypis]) – porucznik administracji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 grudnia 1897 w Sokołowie, w ówczesnym powiecie stryjskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa i Filomeny z Kamińskich[1][2].

W czasie I wojny światowej, jako uczeń wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w szeregach 4 Pułku Piechoty[1].

15 sierpnia 1919 jako były podoficer Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 lipca 1919 urzędnikiem ewidencyjnym XI klasy rangi. Pełnił wówczas służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Warszawa[3]. W 1923, jako urzędnik wojskowy w XI randze pełnił służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Mińsk Mazowiecki na stanowisku referenta[4][5]. Z dniem 1 marca 1924 Prezydent RP przemianował go na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920 i 13. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział kancelaryjny[6]. W lutym 1926, w związku z wprowadzeniem nowej organizacji służby poborowej na stopie pokojowej, został zatwierdzony na stanowisku referenta w PKU Mińsk Maz.[7] W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko kierownika II referatu poborowego[8][9]. W sierpniu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[10]. Z dniem 31 stycznia 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[11]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[12].

Na emeryturze mieszkał we wsi Czudwy, poczta Janowa Dolina, w województwie wołyńskim[1].

Więzień Pawiaka. Uciekł z transportu do Palmir[potrzebny przypis].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2022-08-11]..
  2. Jako Leon Wincenty Izdebski. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-11]..
  3. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 87 z 1919, poz. 3040.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1558.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1285, 1341.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 27 marca 1924 roku, s. 153.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 8.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 175.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 828.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 261.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 411.
  12. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 393.
  13. M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
  14. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-11]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]