Leon Kramarczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Kramarczyk
Ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1896
Głoginin

Data i miejsce śmierci

29 listopada 1984
Janiszewo

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

1 pułk ułanów wielkopolskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Wielkopolski Krzyż Powstańczy

Leon Kramarczyk (ur. 1 maja 1896 w Głogininie, zm. 29 listopada 1984 w Janiszewie) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Andrzeja i Marianny z Szymczaków. Zdał egzamin czeladniczy – był kowalem. W 1915 wcielony do armii niemieckiej i w jej składzie walczył na frontach I wojny światowej. W styczniu 1919 aresztowany przez niemiecki „Grenzschutz” za posiadanie na czapce polskiego orła[1]. Po zwolnieniu z aresztu wstąpił do oddziałów powstańczych.

W powstaniu wielkopolskim rozbrajał Niemców w rejonie Borka. W szeregach 1 pułku ułanów wielkopolskich walczył na froncie polsko-bolszewickim. W październiku 1920 dostał rozkaz ubezpieczenia karabinami maszynowymi mostu przez rz. Ptycz w m. Krupicy. Z odległości 200 m. otworzył morderczy ogień do przeciwnika, zmusił ich do wycofania się, przez co umożliwił utrzymanie pozycji[1]. Za bohaterstwo wykazane w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].

22 stycznia 1921 został zdemobilizowany w stopniu kaprala i podjął pracę na kolei[3]. W 1939 był maszynistą parowozów I klasy. W okresie okupacji ukrywał się, a po wyzwoleniu był szykanowany. W 1956 przeszedł na emeryturę. W 1971, w grupie innych powstańców wielkopolskich, mianowany podporucznikiem[1].

Zmarł w Janiszewie, pochowany na cmentarzu parafialnym w Poniecu.

Był żonaty z Józefą z Czolembków, nie miał dzieci[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Polak (red.) 1991 ↓, s. 78.
  2. Czarnecki 1929 ↓, s. 47.
  3. a b Lista odznaczonych WKP ↓.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 16 lipca 1921 roku, s. 1150.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]