Leon Wachowiak

Leon Wachowiak
	major
Data i miejsce urodzenia	29 stycznia 1904 ; Dziećkowice
Data śmierci	27 listopada 1957
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Brygady Międzynarodowe; Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	Batalion im. Adama Mickiewicza
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Hiszpanii; II wojna światowa
	Odznaczenia

Leon Wachowiak (ur. 29 stycznia 1904 w Dziećkowicach, zm. 27 listopada 1957) – major ludowego Wojska Polskiego^[1]^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 stycznia 1904 w Dziećkowicach jako syn Stanisława^[3]^[4].

Uczestniczył w hiszpańskiej wojnie domowej. W lipcu-sierpniu 1936 w Katalonii był członkiem Centurii „Thalmanna” – komunistycznej grupy wojskowej złożonej z emigrantów niemieckich. Od 8 kwietnia do 10 czerwca 1938 w stopniu porucznika był dowódcą w Batalionie im. Adama Mickiewicza, który wchodził w skład XIII Brygady Międzynarodowej im. Jarosława Dąbrowskiego^[3].

Od listopada 1945 p.o. kierownika Wydziału II WUBP we Wrocławiu; od 1 lutego 1946 kierownik Wydziału Więzień i Obozów WUBP we Wrocławiu; od 30 października 1946 p.o. szefa PUBP w Zgorzelcu; od 30 listopada 1947 przekazany do dyspozycji Departamentu Personalnego MON; od 1 stycznia 1949 inspektor ds. dowodów osobistych PUBP w Zgorzelcu; od 1 października 1949 zastępca komendanta wojewódzkiego ds. ORMO KW MO w Gdańsku, zwolniony 31 lipca 1954^[4].

Zmarł 27 listopada 1957. Pochowany 30 listopada 1957 na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IX kwatera KW I-1-10)^[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (16 lipca 1946)^[1]
Złoty Krzyż Zasługi (6 września 1946)^[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b M.P. z 1947 r. nr 14, poz. 33 „w uznaniu bohaterskich zasług ochotników polskich w bojach z niemieckim faszyzmem na polach Hiszpanii w 1936–1939 r. o Polskę Demokratyczną”.
↑ ^a ^b M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 232 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.
↑ ^a ^b Dariusz Zalega: Obrońcy Republiki. Ochotnicy z Górnego Śląska w wojnie domowej w Hiszpanii (Praca doktorska). Katowice: Uniwersytet Śląski Wydział Humanistyczny Instytut Historii, 2022, s. 166, 173, 271. [dostęp 2023-06-30].
↑ ^a ^b red.: Tomasz Balbus, Paweł Piotrowski, Krzysztof Szwagrzyk: Twarze wrocławskiej bezpieki. Wrocław: Oddział Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu we Wrocławiu, 2006, s. 36, 173. ISBN 83-924281-0-2.
↑ Wyszukiwarka Cmentarze w Gdańsku [online], cmentarze-gdanskie.pl [dostęp 2023-06-30] .

[MP_1947-14-33-1] M.P. z 1947 r. nr 14, poz. 33 „w uznaniu bohaterskich zasług ochotników polskich w bojach z niemieckim faszyzmem na polach Hiszpanii w 1936–1939 r. o Polskę Demokratyczną”.

[:0-2] M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 232 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.

[:1-3] Dariusz Zalega: Obrońcy Republiki. Ochotnicy z Górnego Śląska w wojnie domowej w Hiszpanii (Praca doktorska). Katowice: Uniwersytet Śląski Wydział Humanistyczny Instytut Historii, 2022, s. 166, 173, 271. [dostęp 2023-06-30].

[:2-4] red.: Tomasz Balbus, Paweł Piotrowski, Krzysztof Szwagrzyk: Twarze wrocławskiej bezpieki. Wrocław: Oddział Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu we Wrocławiu, 2006, s. 36, 173. ISBN 83-924281-0-2.

[5] Wyszukiwarka Cmentarze w Gdańsku [online], cmentarze-gdanskie.pl [dostęp 2023-06-30] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]