Leonard Rose
 Leonard Rose, 1961 | |
| Imię i nazwisko |
Leonard Joseph Rose |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Leonard Joseph Rose[1] (ur. 27 lipca 1918 w Waszyngtonie, zm. 16 listopada 1984 White Plains w stanie Nowy Jork[1][2]) – amerykański wiolonczelista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie emigrantów pochodzących z Kijowa[2]. Lekcje gry na wiolonczeli początkowo pobierał u ojca, następnie u Waltera Grossmana w Miami Conservatory oraz Franka Millera w Nowym Jorku[2]. W latach 1934–1938 był uczniem Felixa Salmonda w Curtis Institute of Music w Filadelfii[1][2]. Pełnił funkcję pierwszego wiolonczelisty NBC Symphony Orchestra (1938–1939) i Cleveland Orchestra (1939–1943)[1]. Od 1943 do 1951 roku był pierwszym wiolonczelistą New York Philharmonic[1][2].
Był wykładowcą Juilliard School of Music (1947–1951 i 1962–1984) oraz Curtis Institute of Music (1951–1962)[1]. Do jego uczniów należeli Stephen Kates, Lynn Harrell i Yo-Yo Ma[1]. Jako wiolonczelista występował i nagrywał wraz z m.in. Glennem Gouldem, Garym Graffmanem, Isaaciem Sternem i Eugene Istominem[2]. Był pierwszym wykonawcą Koncertu wiolonczelowego Petera Mennina (1956) i dedykowanego mu A Song of Orpheus Williama Schumana (1962)[2].