Leonard Skulski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonard Skulski
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1897
Rohatyn

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie (II RP)
ludowe Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

4 pułk piechoty Leg.
24 pułk piechoty
26 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi

Leonard Skulski (ur. 1 stycznia 1897 w Rohatynie, zm. ?) – podpułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Rohatynie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Franciszka i Anny. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 25 września 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich, pełniący służbę w 4 pułku piechoty Legionów, został mianowany z dniem 1 października 1919 podporucznikiem w piechocie[1].

Został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty[2][3]. W latach 20. był przydzielony do 4 pp Leg. w Kielcach[4][5][6]. Z dniem 8 stycznia 1925 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[7][8]. 27 stycznia 1930 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W marcu 1931 został przeniesiony z KOP do 24 pułku piechoty w Łucku[10][11]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 104. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W 1939 był dowódcą III batalionu 24 pp. Na jego czele walczył w kampanii wrześniowej.

Dostał się do niewoli niemieckiej, przebywał w Oflagu II C Woldenberg[13][14], Oflagu X A Sandbostel i Oflagu X C Nienburg. Po wyjściu z niewoli został oficerem ludowego Wojska Polskiego. Rozkazem Nr 25 z dnia 19 sierpnia 1945 został wyznaczony członkiem komitetu redakcyjnego miesięcznika „Przegląd Piechoty”[15]. Awansowany do stopnia podpułkownika. W 1949 został dowódcą 26 pułku piechoty.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz.Rozk. MSWojsk. ↓, Nr 93 z 25 października 1919 roku, poz. 3490.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 436.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 379.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 134.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 130.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 232.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 397.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 143.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 25.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 123.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 71, 554.
  12. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 381.
  13. ↑ Oflag II C Woldenberg. Wczoraj i dziś, s. 145
  14. ↑ Straty ↓.
  15. ↑ Rozkaz Nr 25. Wznowienie wydawania miesięcznika „Przegląd Piechoty”.. „Przegląd Piechoty”. Z. 1, s. 3, sierpień 1945. Warszawa: Departament Piechoty i Kawalerii. [dostęp 2021-06-15]. 
  16. ↑ M.P. z 1934 r. nr 23, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124).
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934 roku, s. 107.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 4 lipca 1932 roku, s. 334.
  19. ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 121 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.
  20. ↑ M.P. z 1928 r. nr 258, poz. 614 „za zasługi w służbie granicznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leonard_Skulski&oldid=71993791”