Leszczynowiec skąpokwiatowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leszczynowiec skąpokwiatowy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Saxifraganae

Rząd

skalnicowce

Rodzina

oczarowate

Rodzaj

leszczynowiec

Gatunek

leszczynowiec skąpokwiatowy

Nazwa systematyczna
Corylopsis pauciflora Siebold et. Zucc.
Fl. jap. 1:48, t. 20. 1836
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

brak danych

Leszczynowiec skąpokwiatowy (Corylopsis pauciflora Siebold & Zucc.) – gatunek rośliny z rodziny oczarowatych. Pochodzi z Japonii (wyspa Honsiu) i Tajwanu[4].

Kwiatostan

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Dekoracyjny, rozłożysty krzew liściasty zrzucający liście. Wysokość do 2 m.
Liście
Jajowate, o długości 3-7 cm, podobne do liści leszczyny. Są krótko owłosione, za młodu czerwonawe.
Kwiaty
Jasnożółte, dzwonkowate, zebrane w krótkie i zwisające kłosy na szczytach pędów. Podsadki wcześnie odpadają. Okres kwitnienia od lutego do kwietnia, przed rozwojem liści.
Gatunki podobne
Leszczynowiec chiński ma dłuższe kwiatostany, kwitnie mniej obficie.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Jest czasami uprawiany jako roślina ozdobna, szczególnie w parkach i zieleńcach miejskich. Nie jest całkowicie odporny na mróz: wiosną czasami przemarzają mu młode pędy, dlatego też należy go sadzić w miejscach osłoniętych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-26] (ang.).
  3. Corylopsis pauciflora, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.