Leszek Jan Malinowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leszek Malinowski
Orland
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1925
Wilno

Data i miejsce śmierci

6 marca 2010
Bydgoszcz

Przebieg służby
Lata służby

do 1945

Siły zbrojne

Armia Krajowa

Jednostki

3 Wileńska Brygada AK

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

wicekurator oświaty

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Armii Krajowej Krzyż Partyzancki Medal Wojska

Leszek Jan Malinowski ps. Orland (ur. 9 kwietnia 1925 w Wilnie; zm. 6 marca 2010 w Bydgoszczy) – żołnierz Armii Krajowej.

Syn Stanisława i Janiny z Bronowskich[1]. Rodzice wywodzili się ze środowiska ziemiańskiego. Ojciec był właścicielem majątku Słobódka w gminie Szumsk, matka – majątku Hołoblewszczyzna, gmina Holszany.

Lata okupacji[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w Wilnie. Początkowo w „Dziecko Polskie” – Szkoła im. Tadeusza Czackiego oraz w Szkole oo. Jezuitów. Do gimnazjum uczęszczał do oo. Jezuitów. Po zamknięciu tej szkoły przez władze sowieckie, przeniósł się do Gimnazjum i Liceum im. Zygmunta Augusta. Egzamin dojrzałości zdał w 1942 roku na tajnych kompletach[1]. Podjął też studia konspiracyjne. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Służył w 3. plutonie 2. kompanii Brygady „Szczerbca”. Uczestniczył o Wilno w ramach operacji „Ostra Brama”[1].

Po rozbrojeniu partyzantki wileńskiej został internowany w Miednikach. Z miejsca internowania uciekł. Jesienią i zimą ukrywał się w Seminarium Duchownym w Wilnie[1].

Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]

W lutym 1945 roku wyjechał do Lublina. Tam kontynuował studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pełnił jednocześnie obowiązki asystenta w Katedrze Historii Sztuki[1]. Uczył też w miejscowej szkole budowlanej. W latach 1945 – 46 był kurierem Komendy Okręgu Wileńskiego AK do sztabu Polskich Sił Zbrojnych. Był organizatorem Komórki Przerzutu Zagrożonych. Wielokrotnie przeprowadzał transporty przez granicę[1].

Od jesieni 1946 roku mieszkał w Bydgoszczy. W 1950 roku uzyskał dyplom magistra historii sztuki w Lublinie, a w parę miesięcy później – magistra filologii polskiej w Toruniu. W latach 1947 – 1977 pracował w Bydgoszczy jako nauczyciel, dyrektor, naczelnik wydziału w kuratorium i wicekurator. Do partii nie należał i w życiu politycznym tamtych lat udziału nie brał[1].

Od 1958 do 1995 roku wykładał w Wyższej Szkole Pedagogicznej[2]. Doktorat ukończył w 1962 roku i objął stanowisko docenta.

Jest autorem ponad 100 publikacji. Był założycielem i wieloletnim prezesem zarządu Nauczycielskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, Prezesem oddziału bydgoskiego Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, redagował i wydawał „Wileńskie Rozmaitości", Książki Biblioteki Wileńskich Rozmaitości, „Pamiętnik Okręgu Wileńskiego AK”. Był pierwszym prezesem Środowiska Wileńsko – Nowogródzkiego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Bydgoszczy, przewodniczącym Komisji Historycznej Okręgu Wileńskiego SZZAK, członek Komisji Historycznej Zarządu Głównego ŚZŻAK[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotny wykaz orderów i odznaczeń podano za: Danuta Szyksznian Jak dopalał się ogień biwaku. s. 407

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Danuta Szyksznian: Jak dopalał się ogień biwaku. s. 406.
  2. ↑ a b Danuta Szyksznian: Jak dopalał się ogień biwaku. s. 407.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leszek_Jan_Malinowski&oldid=73769316”