Leszek Sagan

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leszek Sagan
Ilustracja
Leszek Sagan (2022)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1966
Szczecin

prof. dr hab. nauk med. i n. zdr.
Specjalność: neurochirurgia i neurotraumatologia
Alma Mater

Pomorska Akademia Medyczna

Doktorat

1997 – nauki medyczne
Pomorska Akademia Medyczna

Habilitacja

2009 – nauki medyczne
Pomorska Akademia Medyczna

Profesura

2020

Nauczyciel akademicki
Alma Mater

Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie

Uniwersytet Barceloński

University of Barcelona (Cervical Instructional Course)

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka Honorowa Gryfa Zachodniopomorskiego Odznaka honorowa „Za zasługi dla ochrony zdrowia”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Leszek Michał Sagan (ur. 26 stycznia 1966 w Szczecinie) – polski lekarz neurochirurg i neurotraumatolog, prof. dr hab. n. med. i n. zdr., prof. zwyczajny, nauczyciel akademicki Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie, kierownik Kliniki Neurochirurgii i Neurochirurgii Dziecięcej w Szczecinie, kierownik Katedry Neurochirurgii PUM w Szczecinie. Członek Komitetu Nauk Neurologicznych Polskiej Akademii Nauk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Szkołę Podstawową nr 36 oraz Liceum Ogólnokształcące nr 6 w klasie o profilu biologiczno-chemicznym w Szczecinie. W roku 1991 ukończył z wyróżnieniem studia medyczne na Wydziale Lekarskim Pomorskiej Akademii Medycznej. W trakcie studiów uczestniczył w działalności Studenckiego Koła Naukowego przy Klinice Neurochirurgii, a jego praca o zaburzeniach funkcji pnia mózgu otrzymała nagrodę Studenckiego Towarzystwa Naukowego[1]. W tym samym roku w drodze konkursu został asystentem w Klinice Neurochirurgii PAM[2][3].

W 1993 uzyskał pierwszy stopień Amerykańskiego Lekarskiego Egzaminu Licencyjnego(inne języki). W 1994 otrzymał drugi stopień Amerykańskiego Lekarskiego Egzaminu i jednocześnie uzyskał specjalizację w zakresie neurochirurgii, składając w tym samym roku z wyróżnieniem egzamin specjalizacyjny pierwszego stopnia. W 1995 odbył kurs w Surrey w Anglii, dotyczący badania potencjałów wywołanych układu nerwowego, które prowadził w trakcie oraz po operacjach neurochirurgicznych. W 1996 zdał egzamin nostryfikacyjny i otrzymał amerykański Dyplom Komisji Edukacyjnej dla Zagranicznych Absolwentów Medycyny, który umożliwiał wykonywanie zawodu lekarza w USA[3]. W 1997 obronił rozprawą doktorską i uzyskał stopień doktora nauk medycznych w Pomorskiej Akademii w Szczecinie[4][3]. W 1998 jego rozprawa doktorska nagrodzona została przez Towarzystwo Neurochirurgów Brytyjskich[1]. W tym samym roku zdał z wyróżnieniem egzamin specjalizacyjny drugiego stopnia z neurochirurgii i neurotraumatologii. Objął także stanowisko adiunkta. W lipcu 1998 wyjechał z rodziną do USA, gdzie był jako stażysta m.in. w Klinice Neurochirurgii Uniwersytetu Arizony oraz w Szpitalu Dziecięcym w Phoenix(inne języki), w Instytucie Neurologii w Barrow(inne języki), w Klinice Neurochirurgii Tucson(inne języki). W USA pod kierownictwem K.H. Manwaring, S.D. Moss oraz H.L. Rekate szkolił się z zakresu procedur operacyjnych neurochirurgii dziecięcej (neuroendoskopia, operacje ścieśnienia czaszki, operacyjnego leczenia spastyczności oraz lekoopornej padaczki)[3].

W lipcu 2000 wrócił do Polski. Podjął pracę w Klinice Neurochirurgii PUM w Szczecinie, gdzie w drodze konkursu uzyskał stanowisko asystenta w Klinice Neurochirurgii PAM. Wprowadzał techniki operacyjne: endoskopowe stentowanie wodociągu, endoskopowo-wspomagane uwalnianie i wszczepianie komorowych drenów zastawek, operacje ścieśnienia czaszki, przeznasadowa stabilizacja złącza szczytowo-obrotowego, selektywna rizotomia rdzeniowa oraz wzmocnienie interdyscyplinarnej współpracy na polu pediatrycznym, chirurgii podstawy czaszki, genetycznym i endokrynologicznym[5][6][3]. W 2007 został wiceprzewodniczącym oddziału Zachodniopomorskiego Polskiego Towarzystwa Neurologów Dziecięcych[3]. W okresie 2008–2011 był członkiem Komisji Badań Środkowoeuropejskich nad Jakością Życia po Implantacji Sztucznego Dysku Szyjnego (Prestige)[1]. W 2008 zaproszony został na Uniwersytet Barcelony jako wykładowca i instruktor prowadzący kursy dotyczące metod operacyjnych (Cervical Instructional Course)[1].

W 2009 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych. W tym samym roku został wybrany przewodniczącym Zachodniopomorskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Neurochirurgów. W 2010 został konsultantem ds. neurochirurgii przy wojewodzie zachodniopomorskim kierując jednocześnie Kliniką Neurochirurgii i Neurochirurgii Dziecięcej SPSK Nr 1 ul. Unii Lubelskiej w Szczecinie. W 2011 zdobył tytuł lekarza roku w plebiscycie Hipokrates organizowanym przez redakcję Głosu Szczecińskiego. W tym samym roku został przewodniczącym Oddziału Północnego Polskiego Towarzystwa Chirurgii Kręgosłupa[4][7][3]. W 2013 objął stanowisko kierownika Oddziału Klinicznego Neurochirurgii i Neurochirurgii Dziecięcej z pododdziałem neurochirurgii dorosłych szpitala „Zdroje” w Szczecinie organizując pierwsze w Polsce centrum leczenia spastyczności[8]. W 2014 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego na Pomorskim Uniwersytecie Medycznym w Szczecinie. W 2015 wszedł do prezydium Komitetu Nauk Neurologicznych Polskiej Akademii Nauk[3][1].

W 2016 otrzymał tytuł honorowego Obywatela Szczecina[3][9][10]. W roku 2017 powołany został na stanowisko kierownika Katedry Neurochirurgii Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie[1]. W 2018 został kierownikiem Kliniki Neurochirurgii i Neurochirurgii Dziecięcej PUM w SPSK nr 1 w Szczecinie. W tym samym roku objął funkcję kierownika ponadregionalnego Centrum Leczenia Padaczek Lekoopornych, w skład którego wchodzi pododdział Neurochirurgii Dorosłych SPS ZOZ „Zdroje” oddziału Klinicznego Neurochirurgii Dziecięcej w Szczecinie oraz ośrodek Kliniki Neurologii Rozwojowej Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku[11]. W 2020 wszedł jako członek Komitetu Nauk Neurologicznych Polskiej Akademii Nauk kadencji 2020-2023[12]. 28 września 2020 zgodnie z postanowieniem prezydenta RP Andrzeja Dudy nadano mu tytuł profesora nauk medycznych i nauk o zdrowiu[13][1]. 7 września 2021 został ponownie konsultantem wojewódzkim w dziedzinie neurochirurgii[14]. We wrześniu 2022 wszczepił wraz z zespołem specjalistów ze szpitala „Zdroje”, u nastolatka chorującego na padaczkę lekooporną, elektrody stereo-EEG do mózgu przy pomocy robota, była to pierwsza taka operacja w Polsce[15].

Odznaczenia, wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień, w tym m.in.[3][16]:

Wręczenie tytułu honorowego Obywatela Szczecina[17]

Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Leszek Sagan podczas operacji (L)

Jego kariera naukowa obejmuje autorstwo lub współautorstwo 72 prac krajowych i zagranicznych (na 2010). Członek rad naukowych czasopism, między innymi: „The Journal of Spine Surgery”, „Ogólnopolski System Ochrony Zdrowia”, „Opieka Okołooperacyjna”. Jest recenzentem w czasopiśmie europejskim neurochirurgii dziecięcej „Childs Nervous System”. Na PUM prowadzi zajęcia ze studentami w zakresie neurochirurgii oraz propedeutyki chirurgii. Był promotorem dwóch przewodów doktorskich zakończonych uzyskaniem stopnia naukowego w roku 2012 i 2013. Promotor czterech przewodów doktorskich i trzech będących w toku. Był recenzentem 15 prac doktorskich i dwóch postępowań habilitacyjnych. Od 20 lat jest opiekunem Studenckiego Koła Naukowego przy Klinice Neurochirurgii[21][9][22][4][3][16].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Praca w trakcie studiów pt. „Zaburzenia funkcji pnia mózgu” (1991),
  • Rozprawa doktorska pt. „Znaczenie badania korowych potencjałów wywołanych P300 w ocenie późnych strukturalnych i czynnościowych następstw urazów mózgu w obrębie przedniego dołu czaszki” (1997),
  • Praca habilitacyjna pt. „Wartość wspomagania endoskopowego w leczeniu i ocenie wodogłowia w przypadkach wtórnej niedostateczności funkcji układu zastawkowego” (2009)

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Matka była lekarzem, ojciec biologiem. Jest żonaty z Anetą, z zawodu stomatolog. Z szóstki dzieci dwaj najstarsi synowie ukończyli studia medyczne[21][23].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nagrodę dziennikarzy za 2015 otrzymał za: „w 2015 roku w Zdrojach pod jego kierownictwem przeprowadzono pionierską operację, która daje szansę dzieciom cierpiącym na lekooporną padaczkę”[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Budek 2020 ↓, s. 24.
  2. ↑ Leszek Sagan odebrał tytuł honorowego obywatela Szczecina [online], www.gs24.pl [dostęp 2019-01-16].
  3. ↑ a b c d e f g h i j k Honorowi Obywatele Miasta Szczecin – Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta Szczecin [online], bip.um.szczecin.pl [dostęp 2019-02-23] (pol.).
  4. ↑ a b c ZUW Szczecin. Nowy konsultant wojewódzki w dziedzinie neurochirurgii [online], szczecin.uw.gov.pl [dostęp 2019-02-23] (pol.).
  5. ↑ Wyborcza.pl [online], szczecin.wyborcza.pl [dostęp 2019-02-23].
  6. ↑ Anna Wyszyńska, Po pierwsze: nie szkodzić! [online], niedziela.pl, 2018 [dostęp 2022-03-25].
  7. ↑ Leszek Sagan odebrał tytuł honorowego obywatela Szczecina – gs24.pl [online], gs24.pl [dostęp 2019-02-23] (pol.).
  8. ↑ To on przeprowadził trudną operację, która pomoże małej Tosi. Poznajcie prof. Leszka Sagana [online], szczecin.wyborcza.pl [dostęp 2022-03-12] (pol.).
  9. ↑ a b Leszek Sagan obywatel honorowy [online], 24kurier.pl [dostęp 2019-02-23].
  10. ↑ Dr hab. Leszek Sagan z tytułem honorowego Obywatela Szczecina – gs24.pl [online], gs24.pl [dostęp 2019-02-23] (pol.).
  11. ↑ Powstało pierwsze w Polsce Centrum Leczenia Padaczek Lekoopornych [online], 24kurier.pl [dostęp 2019-02-23].
  12. ↑ Skład w kadencji 2020-2023 [online], knn.pan.pl [dostęp 2022-03-16].
  13. ↑ 76 nowych profesorów nauk medycznych i nauk o zdrowiu [online], pulsmedycyny.pl [dostęp 2022-02-12].
  14. ↑ Konsultant wojewódzki w dziedzinie neurochirurgii [online], szczecin.uw.gov.pl [dostęp 2022-03-12].
  15. ↑ Wszczepili elektrody do mózgu przy pomocy robota. Pierwsza taka operacja w Polsce! [online], twojeradio.fm [dostęp 2022-09-12].
  16. ↑ a b Budek 2020 ↓, s. 25.
  17. ↑ Profesor Sagan odebrał tytuł Honorowego Obywatela Szczecina [online], szczecin.wyborcza.pl [dostęp 2022-03-12] (pol.).
  18. ↑ Budek 2017 ↓, s. 12.
  19. ↑ Ewidencja Odznaczonych Odznaką Honorową. bip.rbip.wzp.pl. [dostęp 2022-03-15].
  20. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 960
  21. ↑ a b Wyborcza.pl [online], szczecin.wyborcza.pl [dostęp 2019-02-23].
  22. ↑ Dr hab. Leszek Sagan orzymał tytuł honorowego Obywatela Szczecina – NaszeMiasto.pl [online], szczecin.naszemiasto.pl [dostęp 2019-02-23] (pol.).
  23. ↑ Po pierwsze: nie szkodzić! | Niedziela.pl [online], niedziela.pl [dostęp 2019-02-23] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dagmara Budek. Nominacje profesorskie, nr 3-4 (109-110). „Biuletyn Informacyjny Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie”, 2020. Szczecin. ISSN 2082-2650. 
  • Dagmara Budek. Nagroda dziennikarzy dla prof. PUM Leszka Sagana, nr 3 (97). „Biuletyn Informacyjny Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie”, 2017. Szczecin. ISSN 2082-2650. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leszek_Sagan&oldid=72693136”