Liczba chromatyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Liczba chromatyczna – liczba kolorów niezbędna do optymalnego klasycznego (wierzchołkowego) pokolorowania grafu, czyli najmniejsza możliwa liczba taka, że możliwe jest legalne pokolorowanie wierzchołków grafu Oznacza się ją symbolem [1].

Problem wyznaczenia liczby chromatycznej jest NP-trudny – nie są znane niezawodne wielomianowe algorytmy wyznaczające liczbę chromatyczną każdego grafu. Istnieje jednak szereg oszacowań liczby chromatycznej dla różnych klas grafów, np.:

  • gdzie jest rozmiarem maksymalnej kliki grafu
  • Twierdzenie Brooksa: dla grafów pełnych oraz cykli o nieparzystej długości gdzie jest maksymalnym stopniem wierzchołka w grafie G; dla pozostałych grafów spójnych zachodzi [2],
  • dla grafów planarnych
  • dla drzew o co najmniej dwóch wierzchołkach

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Reinhard Diestel: Graph Theory. Nowy Jork: 2000, s. 95. ISBN 0-387-95014-1.
  2. Reinhard Diestel: Graph Theory. Nowy Jork: 2000, s. 99. ISBN 0-387-95014-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]