Linia kolejowa Nowe Święciany – Uciana

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linia kolejowa
Nowe Święciany – Uciana
Dane podstawowe
Zarządca

LTG Infra

Długość

48,1 km

Rozstaw szyn

1520 mm

Historia
Rok otwarcia

1898

Multimedia w Wikimedia Commons

Linia kolejowa Nowe Święciany – Uciana – linia kolejowa na Litwie łącząca stację Nowe Święciany ze ślepą stacją Uciana.

Linia na całej długości jest niezelektryfikowana i jednotorowa.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Linia powstała w 1898 jako fragment 750 mm linii wąskotorowej Postawy - Nowe Święciany - Poniewież[2][3][4]. Wyróżniającym się budynkiem dworcowym na tym odcinku był dworzec w Syłgudyszkach, zbudowany w stylu zakopiańskim według projektu Stanisława Witkiewicza[a][b][5][6].

Po I wojnie światowej odcinek ten został przedzielony granicą, w 1920 pomiędzy Litwą Środkową i Litwą Kowieńską, a w 1922 polsko-litewską granicą państwową. Linia po stronie polskiej została rozebrana od Nowych Święcan do granicy. Po stronie litewskiej linia istniała - ostatnia stacją były Kiewneliszki, a tor urywał się na linii granicznej[1][7]. Rozebrany odcinek został odbudowany podczas litewskiej okupacji Wileńszczyzny[8].

W okresie sowieckim linia została przekuta do rozstawu szerokotorowego. Wówczas też rozebrano dalszą część linii na zachód od Uciany[8][9].

W 2001 na linii zlikwidowano ruch pasażerski[10].

Linia początkowo leżała w Imperium Rosyjskim, po I wojnie światowej położona była na Litwie Środkowej, w Polsce i na Litwie, następnie w Związku Sowieckim (1940 - 1991). Od 1991 w całości znajduje się w granicach niepodległej Litwy.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Witkiewicz był spokrewniony z właścicielami dóbr Syłgudyszki Jałowieckimi
  2. ↑ budynek nie zachował się do współczesnych czasów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Mapa WIG Łyngmiany. [dostęp 2022-08-30]. (pol.).
  2. ↑ Henryk Ziemski. Kolej warszawko-petersburska i jej wpływ na urbanizację Wileńszczyzny i Białostoczyźny. „Społeczeństwo i Ekonomia”. 2 (6) 2016, s. 43. Uniwersytet w Białymstoku, Wydział Ekonomiczno-Informatyczny w Wilnie. ISSN 2353-8937. 
  3. ↑ Schemat dróg żelaznych europejskiej części Rosji (1912). [dostęp 2022-08-30]. (ros.).
  4. ↑ Aukštaitijos siaurasis geležinkelis turi turtingą istoriją.. [dostęp 2022-08-30]. (lit.).
  5. ↑ Zbigniew Moździerz. Budownictwo i architektura od powstania Zakopanego do odzyskania przez Polskę niepodległości. Wydział Architektury, Państwowa Podhalańska Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Targu. [dostęp 2022-08-30]. (pol.).
  6. ↑ Przygoda, zaczerpnięta z historii i książki. Magazyn Wileński. [dostęp 2022-08-30]. (pol.).
  7. ↑ Mapa WIG Święciany. [dostęp 2022-08-30]. (pol.).
  8. ↑ a b 1940 Лист N-35 карты РККА. [dostęp 2022-08-30]. (ros.).
  9. ↑ 1985 Подробная карта мира. [dostęp 2022-08-30]. (ros.).
  10. ↑ "Lietuvos geležinkeliai" nutraukia kai kurių keleivinių traukinių eismą. delfi.lt. [dostęp 2022-08-30]. (lit.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Linia_kolejowa_Nowe_Święciany_–_Uciana&oldid=71524408”